Giovanny Castellanos, twórca znakomitej realizacji „Podróży do wnętrza pokoju” Walczaka, sięga po tekst należący do kanonu młodopolskiej dramaturgii. Nadaje mu jednak uwspółcześniony, nowy wyraz. Na dalszy plan schodzi często eksploatowany problem zdrady małżeńskiej, tematem głównym staje się fenomen porządnej rodziny jako rozsadnika zła.
Castellanosa interesuje przede wszystkim proces kształtowania wrażliwości dziecka, które błyskawicznie rozpoznaje reguły gry panujące w dorosłym świecie, gdzie wrażliwość moralna nie jest dominującą wartością. Coraz bardziej syte i zadowolone z siebie społeczeństwo, stwarza nowy typ młodych ludzi, będących jego karykaturą i złowrogim ostrzeżeniem.
Demoralizacja nie dokonuje się poza ścianami rodzinnego domu, nie jest kukułczym jajem podrzucanym patologicznym wyjątkom ze społecznego marginesu, godnym telewizyjnego reportażu. Ona tkwi w obrębie „kochającej się” wspólnoty, objętej szczelnym kokonem zasad i tabu. Pozór normalności ciepłego gniazdka rodzinnego jest idealną pożywką dla zła. Nie ma ono jakiejś diabolicznej i wyższej sankcji.
Tatuś-inżynier i mamusia-nauczycielka potrafią skutecznie wyprodukować synalka z bejsbolem, Pawkę Morozowa na stażu w zagranicznej firmie lub małego Hannibala Lectera w szkolnej ławie.
Ilość zamierzonego dobra, nie bilansuje ilości nieuświadomionego, naturalnego zła, skoro życie układa się w tragedię ludzi... głupich.
******
tytuł: ICH CZWORO. TRAGEDIA LUDZI GŁUPICH W 3 AKTACH.
autor: Gabriela Zapolska
reżyser: Giovanny Castellanos
scenografia: Wojciech Stefaniak
PREMIERA 19 maja 2007