Wielkanoc to najważniejsze i najstarsze święto Chrześcijaństwa. Obchodzimy je w niedzielę, po pierwszej wiosennej pełni księżyca. Jest zatem świętem ruchomym, nie związanym z datą kalendarzową.
Dawniej Wielkanocy towarzyszyło wiele wiele obrzędów, dziś zapomnianych. Tradycją tego święta są malowane pisanki, specjalnie pieczone świąteczne babki i mazurki, także ulubiony przez młodych śmigus-dyngus.
Wielkanoc jest świętem religijnym. To dzień Zmartwychwstania Pańskiego. Poprzedzony jest Wielkim Tygodniem, w którym katolicy powstrzymują się od przyjęć i wszelkich głośnych imprez. W Wielki Piątek obowiązuje post. W Wielką Sobotę w kościele święci się symboliczne pokarmy przygotowane na święta. W tradycyjnym koszyku ze święconką umieszczamy gotowane i dekorowane na kolorowo lub we wzory jajka, chleb, wędliny, sól, baranka. Bywało, że tradycją stawało się dokładanie do koszyka owoców i warzyw. Wszystko ma swoistą symbolikę.
Już w czasach starożytnych jajko ucieleśniało żywotne siły przyrody, która budziła się na wiosnę. Chrześcijaństwo widziało w jajku sens zmartwychwstania. Chleb natomiast miał symbolizować ciało Chrystusa. Mięso przypominało o bożym miłosierdziu wobec ludzi zmęczonych i głodnych z powodu długiego postu.
Święta Wielkanocne to okres spotkań rodzinnych, towarzyskich, ale także, ze względu na porę roku, spacerów i relaksu na świeżym powietrzu. Czas radości i tradycji połączonych z wiarą i potrzebami ducha.