W Galerii Marszałkowskiej otwarto dziś (2.03) wystawę obrazów Ewy Kubeł-Zielińskiej zatytułowaną „Kobieta”. W otwarciu wystawy, obok autorki i gości wernisażu, uczestniczyła wicemarszałek Jolanta Szulc.
Ewa Kubeł-Zielińska urodziła się w 1959 roku w Bartoszycach. Obecnie mieszka w Kurdwanowie koło Sochaczewa. Studiowała na Wydziale Malarstwa i Grafiki PWSSP w Gdańsku. Dyplom uzyskała w pracowni prof. J. Zabłockiego w 1989 roku.
Przed podjęciem studiów malarskich zawodowo związana byłam z Olsztynem. Początkowo pracowała w Pracowni Konserwacji Zabytków (1979-1981), później w Teatrze im S. Jaracza (1982-1983). Duży wpływ na twórczość artystki wywarło malarstwo europejskie, a w szczególności gotyk, prace Giotta, braci van Eycków, malarstwo Massacia. Z impresjonistów malarka podziwia twórczość Henri Matissa. Polską inspirację stanowią obrazy Jerzego Nowosielskiego. Od każdego z twórców czerpie to, co ją interesuje, co wpływa na formę artystyczną prac. Stąd kształty kobiet są smukłe a towarzyszące im rekwizyty - kanciaste. Charakterystyczna jest też eliminacja szczegółów, a także duża synteza i skróty.
Prace Ewy Kubeł-Zielińskiej wyróżniają się oryginalną, wyszukaną formą. Złożyły się na to rozliczne fascynacje, np. wspomnienia z dzieciństwa spędzonego w leśniczówce ojca, stąd wiele drzew i ptaków.
Kolejną fascynacją artystki jest miasto. Nie tyle konkretne, co jego synteza i atmosfera - choćby średniowieczna gdańska starówka z pierzejami strzelistych kamieniczek.
Techniki malarskie to głównie olej i suchy pastel.
Ewa Kubeł-Zielińska prezentowała swoje prace na licznych wystawach zbiorowych i indywidualnych w kraju i zagranicą. W Olsztynie obrazy malarki można było zobaczyć w Galerii Rynek (2001 r.), w Teatrze im. S. Jaracza (2002 r.). W 2004 roku artystka pokazała malarstwo sakralne - wizerunki Madonny w sanktuarium maryjnym w Klebarku Wielkim.
Z D J Ę C I A