Adwentowe dekoracje (fot. Dekoratornia Iwony Burczyk) |
Więcej zdjęć »
Słowo „adwent” pochodzi z języka łacińskiego „adventus” i oznacza przyjście. Dla chrześcijan to czas przygotowania na przyjście Jezusa.
Adwent zawsze zaczyna się w niedzielę po uroczystości Chrystusa Króla, czyli między 29 listopada a 3 grudnia. W czasie adwentu muszą być cztery niedziele. Okres ten kończy się wigilią Bożego Narodzenia, która niekiedy zbiega się z czwartą niedzielą adwentu. Pierwsza niedziela adwentu zawsze rozpoczyna nowy rok liturgiczny w Kościele.
Jednym z najbardziej widocznych zwyczajów adwentowych jest wieniec adwentowy. Zwyczaj pochodzi z Niemiec, gdzie w 1839 roku pastor prowadzący przytułek dla sierot wpadł na pomysł, aby wieńcem przystroić świetlice dla dzieci. Razem z wychowankami w pierwszą niedzielę adwentu zapalił pierwszą świecę adwentową, by wytworzyć nastrój modlitewny. Następne świece, mniejsze, zapalali podopieczni każdego dnia aż do wigilii. Z czasem liczbę świec zmniejszono do czterech, co odpowiada liczbie niedziel.
Wieńce adwentowe szybko przyjęły się w wielu krajach. W Polsce popularne są od początku XX wieku. Zapalanie świec oznacza czuwanie i wiąże się ze słowami Chrystusa, który określał siebie mianem „światłości świata”. Obok wieców dużą popularność zyskały też różnego rodzaju stroiki świąteczne, stanowiące uzupełnienie tradycyjnej choinki.
Z D J Ę C I A