Olsztyn24 - Gazeta On-Line
Portal Informacyjny Olsztyna i Powiatu Olsztyńskiego

Uroczystość wręczenia tytułów Doktora Honoris Causa Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie zgromadziła dziś (3.07) prawie wszystkie ważne w Olsztynie i województwie osobistości. Przybyło też wielu rektorów zaprzyjaźnionych z olsztyńskim Uniwersytetem uczelni. Okazja do takiego spotkania była szczególna. Doktoraty Honoris Causa Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego odbierał dwie bardzo znane nie tylko w Polsce, ale i na świecie osobistości: Metropolita Krakowski ks. kardynał Stanisław Dziwisz - osobisty sekretarz papieża Jana Pawła II oraz fizyk prof. Stefan Jurga - były rektor Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu, podsekretarz stanu w MEiN w rządzie Kazimierza Marcinkiewicza oraz sekretarz stanu w MNiSW.

Ksiądz Kardynał Stanisław Dziwisz urodził się 27 kwietnia 1939 r. w Rabie Wyżnej koło Rabki, jako piąte z siedmiorga dzieci Stanisława i Zofii z domu Bielarczyk. Gdy miał siedem lat, został osierocony przez ojca, który zginął w wypadku kolejowym. Ukończył Liceum Ogólnokształcące w Nowym Targu i w 1957 r. wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Krakowie. Święcenia kapłańskie przyjął 23 czerwca 1963r. w Katedrze Wawelskiej z rąk biskupa Karola Wojtyły. W latach 1963-1965 był duszpasterzem w parafii pw. Przemienienia Pańskiego w Makowie Podhalańskim.

Dostrzegając jego głębokie zaangażowanie w życie Kościoła, kardynał Wojtyła powołał go na stanowisko sekretarza. W tym czasie Ksiądz Stanisław Dziwisz łączył swe obowiązki z pracą naukową, podjął bowiem studia specjalistyczne z zakresu liturgiki. W 1967 r. uzyskał licencjat, a w 1981 r. stopień doktora teologii na Papieskim Wydziale Teologicznym w Krakowie.

Życie Księdza Stanisława Dziwisza zmienił diametralnie wybór kardynała Karola Wojtyły na Stolicę Piotrową 16 października 1978 r. Pierwszą decyzją Jana Pawła II było powołanie Stanisława Dziwisza na stanowisko osobistego sekretarza. Ksiądz Dziwisz pełnił tę funkcję aż do ostatnich dni Wielkiego Pontyfikatu Papieża Polaka, do 2005 r. W ciągu tych lat był najbliższym i najbardziej zaufanym współpracownikiem Piotra naszych czasów, towarzyszył w jego nieustającym apostolacie, zgodnym z ewangeliczną dewizą. Po zamachu na życie Ojca Świętego 13 maja 1981 r. na Placu Świętego Piotra w Rzymie, Ksiądz Stanisław Dziwisz wykazał się niezwykłą odwagą i stanowczością w trosce o życie i zdrowie Jego Świątobliwości. Był też obecny przy Papieżu, kiedy ten odbywał rekonwalescencję i wracał do zdrowia.

Od 1987 roku pełnił funkcję wiceprzewodniczącego Fundacji Jana Pawła II, a w 1995 r. został Kanonikiem Kapituły Metropolitalnej we Lwowie, w 1996 r. protonotariuszem apostolskim, zaś w 1997 r. Kanonikiem Kapituły Metropolitalnej w Krakowie. W 1998 r. został mianowany biskupem tytularnym San Leone i drugim prefektem Domu Papieskiego Kurii Rzymskiej, odpowiedzialnym za organizację audiencji i spotkań z papieżem. Sakrę biskupią przyjął z rąk Jana Pawła II 19 marca 1998 r. Został podniesiony do godności arcybiskupiej ad personam w 2003 r.

Ksiądz Stanisław Dziwisz przez wiele lat służył papieżowi Janowi Pawłowi II, wspierał Jego Świątobliwość we wszystkich 104 podróżach zagranicznych. Zawsze obecny przy papieżu, towarzyszył mu do samego końca, także wtedy, gdy przechodził do domu Ojca 2 kwietnia 2005 r. o godz. 21.37. Ksiądz Arcybiskup Stanisław Dziwisz odprawił też ostatnią Mszę Świętą za życia papieża, na półtorej godziny przed jego śmiercią.

Następca Jana Pawła II, papież Benedykt XVI, ustanowił księdza arcybiskupa Dziwisza Metropolitą Krakowskim. 29 czerwca 2005 r. podczas uroczystości Świętych Apostołów Piotra i Pawła, otrzymał paliusz z rąk Benedykta XVI. Ingres do katedry polskich królów odbył się 27 sierpnia 2005 r. Od tego dnia kardynał pełni też posługę Pasterza Archidiecezji Krakowskiej.

Kardynałem z tytułem Prezbitera Santa Maria del Popolo został 24 marca 2006 r. W tym samym roku wybrano go na przewodniczącego komisji duchowieństwa Episkopatu Polski, a 14 marca 2007 r. na członka rady stałej Konferencji Episkopatu Polski.

Ksiądz kardynał Stanisław Dziwisz pełni też funkcję Wielkiego Kanclerza Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie. Dziełem jego życia, a zarazem wielką łaską, której dane mu było doświadczyć, jest 26-letnia posługa u boku następcy Świętego Piotra - Jana Pawła II.

Obok znaczących i ważnych godności kościelnych i akademickich ksiądz kardynał otrzymał wiele odznaczeń, wyróżnień i tytułów nadanych mu przez przywódców państw, uczelnie, czy samorządy społeczności lokalnych. Godności te świadczą o tym, że kardynał Stanisław Dziwisz jest w Kościele powszechnym osobą cenioną, której zasług dla wielu uczelni i społeczności międzynarodowej nie sposób przecenić. Jest też orędownikiem dialogu oraz spuścizny teologiczno-społecznej i filozoficznej Jana Pawła II. Niewątpliwie jest jedną z najwybitniejszych osobistości współczesnej nauki i myśli społecznej Kościoła, której bliskie są wszystkie problemy oraz dramaty człowieka żyjącego w świecie ponowoczesności.

W każdej sytuacji ksiądz Stanisław Dziwisz potrafił dostrzec i zaprezentować Ojcu Świętemu naszych rodaków. Fakt ten dawał Polonii całego świata poczucie godności narodu, z którego wywodził się Jan Paweł II. To także za jego zgodą Bramy Wiecznego Miasta zostały szeroko otwarte Polakom. To on umożliwiał pielgrzymom z ojczystego kraju bezpośredni kontakt z Wielkim Rodakiem. W okresie Wielkiego Pontyfikatu Jana Pawła II miliony Polaków pielgrzymowały do Wiecznego Miasta - stolicy chrześcijaństwa.

Dzięki dyskretnej życzliwości księdza Stanisława Dziwisza, watykańskiego twórcy audiencji papieskich, tak wiele delegacji Wyższych Uczelni w Polsce, Rad Wydziałów Teologicznych, Ośrodków Naukowych, ludzi nauki, kultury, artystów, polityków mogło spotkać się z Ojcem Świętym.

Ks. Stanisław Dziwisz przez 26 lat koordynował zajęcia w najbliższym otoczeniu Ojca Świętego, towarzyszył mu podczas wystąpień prywatnych i publicznych, czuwał nad organizacją audiencji oraz przebiegiem liturgii, przygotowaniem do podróży apostolskich, a także spotkań z kardynałami, biskupami, głowami państw, ambasadorami, wiernymi różnych diecezji i narodów. Wśród nich było zawsze wielu Polaków, którym chętnie pomagał „zobaczyć następcę Piotra”, wysłuchać Jego słów i otrzymać błogosławieństwo apostolskie.

Kardynał Stanisław Dziwisz jako wieloletni sekretarz osobisty Ojca Świętego, mając na uwadze polską rację stanu, wspierał biskupów i uniwersytety w Ojczyźnie w ich staraniach na rzecz organizowania wydziałów teologicznych w Opolu, Olsztynie, Katowicach, Toruniu, Szczecinie. Był wielkim mecenasem Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II i Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie, wspierając te uczelnie w rozwoju.

Przebywając z dala od Ojczyzny, podczas 26-letniej służby Ojcu Świętemu, pozostawał zawsze w cieniu Jego wielkiej osobowości, przy czym żywo interesował się krajem i losem Polaków. Prowadził rozległą działalność charytatywną, której zakres i formy pomocy są otoczone wdzięczną dyskrecją. Miał też udział w finansowaniu polskich misjonarzy, pracujących w Afryce i Brazylii. Troszczył się o materialne wsparcie studentów z krajów, do których powinno dotrzeć orędzie nadziei, z Rosji, Białorusi i Ukrainy, Słowacji, odbywających studia w Polsce, szczególnie na KUL-u.

W czasie stanu wojennego, kiedy gasły światła nadziei na uzyskanie suwerenności i niepodległości, kiedy cenzura państwowa ingerowała w wolność słowa i publikacji, ksiądz Dziwisz jako osobisty sekretarz Ojca Świętego stał się skutecznym inicjatorem i redaktorem biuletynów zawierających modlitwy Jana Pawła II i słowa wsparcia, skierowane do rodaków podczas środowych audiencji generalnych od 13 stycznia 1982 r. do 6 lipca 1983 r. W tych modlitewnych rozważaniach Papież głosił orędzie godności człowieka i jego niezbywalnych praw, a zwłaszcza prawa do wolności. Ojciec Święty wyrażał swój protest przeciw przemocy stanu wojennego oraz niszczeniu podmiotowości naszego narodu. Stojący u boku Papieża ksiądz Dziwisz, miał znaczący udział w krzepieniu ducha narodu polskiego w ostatniej ćwierci XX wieku.

Jan Paweł II - najwybitniejszy Polak naszych czasów, człowiek, który zmienił bieg historii ubiegłego stulecia, pozostawił Kościołowi i światu ogromne dziedzictwo nauczania, a ksiądz kardynał Stanisław Dziwisz realizuje jego duchowy testament. Jednym z istotnych elementów dokumentacji dziedzictwa Jana Pawła II jest program budowy centrum jego imienia „Nie lękajcie się” w Krakowie Łagiewnikach. Rolą centrum jest upowszechnianie i twórcze rozwijanie nauczania Jana Pawła II, promowanie duchowości, kultury, tradycji związanej z dziedzictwem duchowym polskiego Papieża, wspieranie inicjatyw oraz działań, mających na celu ochronę polskiego dziedzictwa i tożsamości narodowej, a także działalność naukowa, pomoc społeczna i medyczna.

Centrum Jana Pawła II „Nie lękajcie się” w Krakowie, powołane przez kardynała Dziwisza to najważniejszy w Polsce i na świecie ośrodek żywej pamięci o osobie i dziele Papieża Polaka. To duchowy kościół Jana Pawła II i wotum wdzięczności narodu polskiego oraz wszystkich ludzi dobrej woli, którym bliska jest osoba Jana Pawła II, bez względu na ich narodowość czy wyznanie. Znaczącą pomocą na drodze poznania dziedzictwa duchowego Jana Pawła II oraz w prowadzeniu badań naukowych jest wydawana w Rzymie dokumentacja, zawierająca treści nauczania Jana Pawła II, licząca 32 tomy.

Zadziwia panorama problemów znajdujących wyraz w publicystyce Kardynała Stanisława Dziwisza. Odnaleźć w nich można obszerne uzupełnienia, pozwalające lepiej zrozumieć stosunek Jana Pawła II do spraw Kościoła powszechnego. Opinia publiczna ma również okazję lepiej poznać jego przedsięwzięcia, mające na celu nie tylko wielką przemianę w Kościele, ale także realizację idei ekumenizmu czy dialogu. Za pośrednictwem publikacji księdza Kardynała dowiadujemy się o stanowisku Ojca Świętego wobec wielkich tragedii i dramatów, dotykających świat na przełomie wieków XX i XXI. Pod wpływem tych głębokich lektur możemy uświadomić sobie, że przemawia do nas nie tylko osobisty sekretarz Ojca Świętego, ale też wnikliwy obserwator, człowiek znakomicie rozumiejący bieg spraw tego świata, że na jego oczach kształtowała się historia najnowsza.

Kardynał Dziwisz nie czyni tajemnicy z tego, że tę wiedzę i umiejętności zdobył w wyniku wieloletniej współpracy z Janem Pawłem II. Wieki Mistrz miał wiernego i prawdziwie Wielkiego Ucznia.

W 1996 r. ksiądz kardynał otrzymał od Papieskiej Akademii Teologicznej medal „Bene Merenti”, przyznawany osobom zasłużonym dla uczelni. W uznaniu zasług dla Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, uchwałą Senatu KUL 25 stycznia 2001 r. uhonorowany został godnością doktora honoris causa. 12 maja 2006 r. tytuł ten nadała mu Akademia Pedagogiczna w Krakowie, a 14 listopada 2007 r. hiszpański Uniwersytet w Barcelonie.

Prof. dr hab. Stefan Jurga urodził się w 1946 roku w Kościanie. W latach 1964-1969 studiował fizykę na Wydziale Matematyki, Fizyki i Chemii Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Po uzyskaniu stopnia magistra fizyki w 1969 r. rozpoczął pracę naukowo-dydaktyczną w Instytucie Fizyki UAM. Pracę doktorską obronił w styczniu 1974 r., a następnie wyjechał na staż naukowy do Uniwersytetu w Liege (Belgia), a potem do Stanów Zjednoczonych, gdzie na Uniwersytecie Stanu Illinois w Urbana-Champaign, pracował w zespole prof. H. S. Gutowsky’ego - pioniera badań NMR w fazie skondensowanej.

Po powrocie do kraju w 1976 r. podjął pracę na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu jako adiunkt i pełnił funkcję sekretarza Sekcji Nauk Fizycznych w Poznańskim Towarzystwie Przyjaciół Nauk. W 1983 r. wyjechał do Moguncji (RFN), gdzie pracował w zespole prof. H. W Spiessa w Instytucie Maxa Plancka Badań Polimerowych. W tym też Instytucie ukończył pracę habilitacyjną, która została przyjęta w 1985 r. przez Radę Wydziału Matematyki i Fizyki UAM wraz ze stosowną uchwałą o nadaniu stopnia naukowego doktora habilitowanego nauk fizycznych. W 1986 r. Stefan Jurga został powołany na stanowisko docenta w Instytucie Fizyki UAM, w 1991 r. został mianowany profesorem nadzwyczajnym, a w 1995 r. otrzymał tytuł profesora nauk fizycznych. Od 2000 r. jest profesorem zwyczajnym na Wydziale Fizyki UAM i kieruje Zakładem Fizyki Makromolekularnej oraz ogólnouczelnianym Centrum Integracji Europejskiej.

Profesor Stefan Jurga prowadzi szeroko zakrojone badania struktury i dynamiki molekularnej, procesów dyfuzyjnych, przejść fazowych oraz procesów relaksacyjnych w ciałach stałych, cieczach i materii miękkiej za pomocą różnych metod magnetycznego rezonansu jądrowego, spektroskopii dielektrycznej, reologii, małokątowego rozpraszania promieniami X, spektroskopii IR, metod komputerowych Monte Carlo i dynamiki molekularnej oraz różnicowej kalorymetrii skaningowej. Wyniki prac i działalności zawarte są w ponad 350 artykułach naukowych, monografiach, opracowaniach monograficznych, pracach publikowanych pod Jego redakcją i komunikatach konferencyjnych.

Profesor jest także promotorem kilkudziesięciu magistrów oraz dwunastu doktorów. Od 2003 r. jest członkiem Saksońskiej Akademii Nauk (Niemcy). Od 2002 r. pełni funkcję wiceprezydenta Międzynarodowego Towarzystwa Naukowego „Groupement Ampere”, a od 2004 r. funkcję prezydenta Stowarzyszenia Uniwersytetów Europejskich „Grupa Santander”. Od 2006 r. jest dyrektorem Międzynarodowej Szkoły Letniej Magnetycznego Rezonansu Jądrowego, organizowanej corocznie w Polsce pod auspicjami „Groupement Ampere”. Był ponadto stypendystą prestiżowych programów stypendialnych Alexandra von Humboldta i Towarzystwa Maxa Plancka, a także profesorem wizytującym m.in. w Cornell University (USA) i w North Carolina State University w Raleigh (USA), współpracował z prof. K. Gubbinsem w University of Florida w Gainesville (USA) oraz prof. E. R. Andrew w Centrum Badań Atomowych w Saclay pod Paryżem. Prowadzi także wspólne badania z Instytutem Jozefa Stefana w Lublanie w Słowenii, współpracując z prof. R. Blincem, a także z University of South Africa w Pretorii (RPA).

Profesor Stefan Jurga współpracuje również z wieloma ośrodkami naukowymi na świecie, w tym z Departamentem Fizykochemii Uniwersytetu w Cambridge (Wielka Brytania), Departamentem Fizyki Uniwersytetu Boston College w Bostonie (USA), Departamentem Fizyki Uniwersytetu w Lipsku i Centrum Zaawansowanych Badań Materiałowych CAESAR w Bonn (Niemcy).

We wczesnej działalności naukowej Profesor Jurga zajmował się złożonymi reorientacjami molekularnymi w kryształach jonowych. Na podstawie zaproponowanego modelu teoretycznego i wcześniej rozwiniętej po raz pierwszy w kraju, techniki pomiarów magnetycznej relaksacji jądrowej w wirującym układzie współrzędnych, możliwa była separacja złożonych reorientacji molekularnych, określenie ich parametrów aktywacyjnych i powiązanie energii aktywacji dla ruchów „tumblingowych” z wymiarami jonowymi badanych obiektów.

Kolejny krąg zainteresowań naukowych dotyczył polimorfizmu w kryształach molekularno-jonowych i zagadnienia nieporządku orientacyjnego jonów poliatomowych w sieci krystalicznej. Dzięki zastosowaniu szeregu metod magnetycznego rezonansu jądrowego dla jąder wodoru, deuteru i chloru w specjalnie dobranych do badań solach amoniowych, dowiedziono współzależność między przemianami polimorficznymi w kryształach molekularno-jonowych a nieporządkiem orientacyjnym kationów i anionów.

Zainteresowania Profesora Stefana Jurgi po habilitacji koncentrowały się wokół wykorzystania i rozwijania różnych technik NMR (badania na jądrach deuteru, wysoka zdolność rozdzielcza NMR na izotopie węgla 13, badania NMR jąder kwadrupolowych, badania relaksacyjne w funkcji częstości Larmora, badania dyfuzji przy silnym impulsowym gradiencie pola i z gradientem zewnętrznym w polu rozproszonym, badania anizotopii dyfuzji za pomocą głowicy do mikroobrazowania), a także reologii oscylacyjnej, spektroskopii dielektrycznej, SAXS, metod komputerowych Monte Carlo i dynamiki molekularnej, IR, DSC do badan materii miękkiej. W zakresie badań materii miękkiej, Profesor rozwinął m.in. badania struktury i dynamiki molekularnej w polimerach, surfaktantach, koloidach, żelach i mikrożelach, nanokompozytach.

Inny obszar jego zainteresowań stanowią badania nanokompozytów, bazujących na montmorylonicie oraz zachowanie się układów niskomolekularnych oraz makromolekularnych w ograniczonych objętościach o wymiarach nanoskopowych, a także układy makromolekularne. Badania te dotyczą struktury i dynamiki molekularnej mokrożeli polimerowych, polimerów amorficznych i elastomerów, kopolimerów i ich mieszanin, żelowania biopolimerów. Proces przejścia zol-żel w układach biopolimerów ma ogromne znaczenie nie tylko dla fizyki i chemii, ale także dla nauk wykorzystujących wyniki badań podstawowych do zastosowań praktycznych w dziedzinach takich, jak medycyna, farmacja i technologia żywności. Rozwijane są także badania związane z mikroobrazowaniem NMR układów biologicznych, m.in. króliczych stawów kolanowych, poddanych uszkodzeniom mechanicznym i śledzeniem procesu leczenia wywołanego wszczepionymi implantami polimerowymi.

W 2006 r. profesor Stefan Jurga zainicjował działalność Seminarium NanoBioMedycznego, które zostało przekształcone w Międzyuczelniane Centrum NanoBioMedyczne - prowadzone przez konsorcjum poznańskich uczelni wyższych: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza, Uniwersytet Medyczny, Politechnikę Poznańską i Uniwersytet Przyrodniczy. Celem Centrum jest prowadzenie interdyscyplinarnego kształcenia studentów studiów magisterskich i doktorantów w zakresie zastosowań nanotechnologii w biologii i medycynie.

Profesor prowadzi także szeroką działalność w zakresie organizacji badań i szkolnictwa wyższego w Polsce i za granicą. W latach 1987-1990 pełnił funkcję prodziekana ds. studenckich na wydziale Matematyki i Fizyki, a w okresie od 1990-1996 był także prorektorem. W latach 1996-2002 pełnił funkcję rektora UAM.

W kadencji 1999-2002 został wybrany na przewodniczącego Konferencji Rektorów Uniwersytetów Polskich i wiceprzewodniczącego Konferencji Akademickich Szkół Polskich. Był jednym z inicjatorów Uniwersyteckiej Komisji Akredytacyjnej i Konferencji Rektorów Akademickich Szkół Polskich, a także inicjatorem programu wymiany studentów pomiędzy polskimi uniwersytetami, tzw. systemu MOST, powołania komisji programów międzynarodowych i komisji ds. informatyzacji. W latach 2002-2005 pełnił funkcję przewodniczącego Komisji Akredytacyjnej KRASP. Od listopada 2005r. do grudnia 2007r. pełnił funkcję Podsekretarza i Sekretarza Stanu w Ministerstwie Nauki Szkolnictwa Wyższego i był odpowiedzialny za szkolnictwo wyższe w Polsce. Od 2004 r. jest przewodniczącym Komitetu Sterującego Programu Stypendialnego Unii Europejskiej „AlBan” (w wysokości około 100 mln Euro kapitału). Program ten jest adresowany do studentów i doktorantów krajów Ameryki Łacińskiej, odbywających studia i staże naukowe w krajach Unii Europejskiej. W latach 2006-2007 przewodniczył m.in. Zarządowi Stypendiów Fulbrighta w Polsce.

Był pomysłodawcą międzynarodowego festiwalu chórów studenckich Universitas Cantat, Dni Nauki i Sztuki, Targów Edukacyjnych, spotkań artystycznych z cyklu Verba Sacra „Wielka Klasyka”, Dni Sportu UAM corocznie organizowanych w Poznaniu. Jest harcmistrzem Związku Harcerstwa Polskiego, współinicjatorem Spotkań Młodzieżowych „Lednica 2000”, organizowanych przez ojca dr. Jana Górę nad Jeziorem Lednickim.

Za zasługi dla polskiej nauki został odznaczony m.in. Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.

(źródło - laudacje)