Fragment pracy Stefana Gierowskiego (fot. fundacja Stefana Gierowskiego)
BWA Galeria Sztuki w Olsztynie zaprasza w piątek (2.08), o godzinie 18.00 do sali głównej galerii na wernisaż wystawy „Stefan Gierowski, Pustka i światło. Rzecz o kolorze.”
BWA w Olsztynie zaprezentuje dzieła malarskie Stefana Gierowskiego, artysty określanego mianem klasyka polskiej nowoczesności, które stanowią wyraz kilkudziesięciu lat pracy twórczej.
Stefan Gierowski:
Problem światła i przestrzeni stał się źródłem moich malarskich dociekań w 1957 roku i różne przez lata budził emocje. Jest to jeden z wątków mojego świata odkrywający dla mnie pasjonujące niespodzianki. Ta wystawa jest podsumowaniem już zamkniętej listy wydarzeń malarskich a pokazane obrazy należą do kolekcji, którą opiekuje się Fundacja SG. Wystawa jest podzielona na trzy segmenty - każdy w zasadzie odnosi się do grupy zbliżonych problemów niezależnie od czasu ich powstania. Krótko mówiąc - pierwszy dział odnosi się do koloru; do gamy ośmiu kolorów, drugi do świetlistości barwy, trzeci do czerni i bieli. Forma jest ograniczona do podstawowych elementów podziału i formatu płótna. Jeżeli kogoś to zainteresuje (i ma wyobraźnię), to może odczytać w obrazach istotną resztę.
STEFAN GIEROWSKI (ur. 1925 r.) w latach 1945-1948 pobierał nauki w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, w pracowni profesorów Władysława Jarockiego, Zbigniewa Pronaszki i Karola Frycza. Równocześnie studiował historię sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. Po ukończeniu studiów przeniósł się do Warszawy. W latach 1957-1960 współpracował z Marianem Boguszem, prowadząc galerię Krzywe Koło w Warszawie.
W latach 1957-1986 pełnił szereg najistotniejszych funkcji w Związku Polskich Artystów Plastyków w Warszawie. W latach 1961-1997 był wykładowcą w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie na Wydziale Malarstwa. W latach 1975-1981 sprawował funkcję dziekana Wydziału Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. W roku 1981 był członkiem Komitetu Organizacyjnego Kongresu Kultury Polskiej, a w latach 1982-1988 członkiem Rady Głównej i Szkolnictwa Wyższego oraz Rady Wyższego Szkolnictwa Artystycznego. W 1981 został wybrany przez senat warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych na rektora - elekta.
W roku 1986 uzyskał tytuł profesora zwyczajnego.
Ważniejsze nagrody i wyróżnienia: Ogólnopolska Wystawa Młodej Plastyki, Arsenał, Warszawa 1955 (nagroda w dziedzinie malarstwa); II Wystawa Sztuki Nowoczesnej, Warszawa 1957 nagroda; V Biennale Internazionale d’Arte Contemporanea della Repubblica di San Marino, 1965 (złoty medal); First Triennale India 1968, New Delhi (wyróżnienie). Jest laureatem szeregu nagród i odznaczeń państwowych.
Zapraszamy. Wystawa potrwa do 3 października.