W piątek (7.04), o godz. 19.00, melomani wysłuchają koncertu przygotowanego przez solistów, filharmoników warmińsko-mazurskich i Piotra Sułkowskiego zarówno na piątkowy koncert w Olsztynie, jak i na występ 9 kwietnia w Filharmonii Narodowej. Warszawski koncert w Filharmonii Narodowej odbędzie się w ramach 21. Wielkanocnego Festiwalu Ludwiga van Beethovena. W programie obu koncertów publiczność usłyszy: dwie kompozycje Feliksa Nowowiejskiego - Uwertura do opery Legenda Bałtyku op. 28 oraz Marsz pretorianów cesarza Nerona z oratorium „Quo vadis” op. 13. Soliści wraz z orkiestrą pod dyrekcją Piotra Sułkowskiego zaprezentują: Koncert skrzypcowy Andrzeja Panufnika w wykonaniu Patrycji Piekutowskiej, a Koncert na fortepian, trąbkę i orkiestrę smyczkową nr 1 c-moll op. 35 Dmitrija Szostakowicza wykonają Anika Vavić (Serbia) - fortepian i Tamás Pálfalvi (Węgry) - trąbka.
Patrycja Piekutowska jest wybitną skrzypaczką, która w tym roku obchodzi 20-lecie kariery artystycznej. Zagrała blisko 900 koncertów w 36 krajach świata. Występowała w tak prestiżowych salach jak m.in.: Teatro Colón w Buenos Aires, Sala São Paulo oraz Teatro Guaíra w Brazylii, Lincoln Center i Carnegie Hall w Nowym Jorku, National Center for the Performing Arts w Pekinie, Tianjin Grand Theater, a także m.in. w filharmoniach w Santiago de Chile, Montevideo, Pekinie, Hamburgu, Kijowie, Belgradzie i innych. Nagrała 12 płyt CD, z czego 8 poświęconych muzyce polskiej, głównie XX wieku. Za nagranie Capriccio Krzysztofa Pendereckiego pod batutą kompozytora, otrzymała nagrodę płytową MIDEM Classic Award oraz nagrody w Belgii, Hiszpanii, Luxemburgu i we Włoszech.
Anika Vavić często koncertuje w wiedeńskich salach Musikverein i Konzerthaus. Do ostatnich, istotnych wydarzeń z udziałem pianistki należą: koncert z Orkiestrą Teatru Maryjskiego pod batutą Valery’ego Gergieva w Belgradzie podczas pierwszego występu tej orkiestry w Serbii, koncerty z Radiową Orkiestrą Symfoniczną we Wiedniu i Frankfurcie, tournée ze Szkocką Orkiestrą Kameralną, debiut z London Philharmonic i Vladimirem Jurowskim podczas BBC Proms w Londynie i Festiwalu Enescu w Bukareszcie oraz ponowna współpraca z Filharmonią Monachijską pod dyrekcją Paavo Järviego.
25-letni Tamás Pálfalvi jest wirtuozem trąbki, posiadającym również niezwykłą osobowość sceniczną połączoną z wyjątkowym zrozumieniem muzyki. Te atrybuty przyniosły mu I miejsce podczas Fanny Mendelssohn Förderpreis - niemieckiego konkursu, którego celem jest nie tylko nagradzanie zdolności wykonawczych młodych muzyków, ale także ich umiejętności koncepcyjnych i kreatywności. Artysta zdobył także WEMAG Soloist Award podczas Festiwalu w Mecklenburg-Vorpommern. Debiutancką płytę „Agitato” Tamás Pálfalvi nagrał w 2015 roku wraz z Orkiestrą Kameralną im. Franza Liszta. Artysta połączył na niej bezproblemowo dzieła Vivaldiego, Telemanna i Händla ze współczesnymi kompozycjami Ligetiego, Kagela i Dubrovaya. Album zebrał doskonałe recenzje krytyki oraz melomanów.
Troje wspaniałych solistów z towarzyszeniem orkiestry symfonicznej Filharmonii Warmińsko-Mazurskiej pod dyrekcją Piotra Sułkowskiego zaprasza publiczność Olsztyna (7.04) i Warszawy (9.04) do wysłuchania utworów Nowowiejskiego, Panufnika i Szostakowicza.
******
OMÓWIENIE PROGRAMU:Feliks Nowowiejski:- Uwertura do opery Legenda Bałtyku op. 28
- Marsz pretorianów cesarza Nerona z oratorium „Quo vadis” op. 13Uwertura koncertowa Legenda Bałtyku op. 28 Feliksa Nowowiejskiego jest jednym z najczęściej grywanych utworów symfonicznych kompozytora z Warmii. Nowowiejski opracował jej partyturę, rozbudowując pierwotny wstęp przeznaczony do scenicznych wykonań swojej opery, osnutej na motywach legendy o zatopionym mieście Winecie. Mamy tu brzeg Bałtyku w czasach bajecznych, poszukiwanie czarodziejskiego pierścienia Juraty, są rusałki, morscy witezie, słowiański bóg Perun rażący piorunami...
Co jednak ciekawe, opera ta, wystawiona po raz pierwszy w roku 1924 w Poznaniu w aurze „romantycznej baśni prasłowiańskiej” - korzeniami sięga daleko, drugiego krańca Europy, w sfery bardziej uniwersalne. Rzecz pisana pierwotnie do tekstu niemieckiego, nosiła tytuł Der Kompass, zaś akcja toczyła się gdzieś nad Adriatykiem czy też Morzem Tyrreńskim. Całe partie owego pierwowzoru wykorzystał potem Nowowiejski, pracując już z nowym, polskim librettem opery nazwanej teraz Legenda Bałtyku. W uwerturze na uwagę zasługuje m.in. efektowny przykład muzycznej burzy morskiej, jeszcze jednej z tak wielu burz zaklętych w nutach na przestrzeni dziejów muzyki...
Marsz Pretorianów Nerona na Forum Romanum z oratorium Quo vadis Feliksa Nowowiejskiego to fragment efektowny, często przy rozmaitych okazjach - jak świadczą o tym relacje współczesnych - wykonywany przez samego kompozytora na fortepianie.
Oratorium, zainspirowane powieścią, która przyniosła międzynarodową popularność Sienkiewiczowi, również dla Nowowiejskiego okazało się szczęśliwe. Napisał je w roku 1903 pod wrażeniem podróży do Włoch, dokąd wyjechał jako laureat kompozytorskiej Nagrody im. Meyerbeera zwanej Rzymską. Wykonane zostało po raz pierwszy w roku 1907 w Usti nad Łabą, a następnie - w ostatecznej wersji - w 1909 roku w Amsterdamie, skąd - przyjęte tam entuzjastycznie - ruszyło w świat, oklaskiwane w wielu krajach Europy i w Ameryce, przynosząc Nowowiejskiemu głośny światowy sukces.
Andrzej Panufnik - Koncert Skrzypcowy (1971)Rubato
Adagio
Vivace„Potraktowałem skrzypce jako instrument śpiewający, którym, jak sądzę, nadal pozostają... Zatem, mimo iż trzymałem się narzuconej sobie dyscypliny ścisłej organizacji dźwięku, konstruowałem przeważnie długie i nieprzerwane linie melodyczne. Aby jeszcze bardziej wyeksponować partię solową i utrzymać jej pierwszoplanową rolę, wybrałem zestaw małej orkiestry, składający się wyłącznie z instrumentów smyczkowych.” Tak pisał o powstałej w 1971 roku, zupełnie wyjątkowej kompozycji autor. Andrzej Panufnik napisał swój koncert skrzypcowy na zamówienie samego Yehudi Menuhina, który też jako pierwszy wykonał kompozycję 18 lipca 1972 roku w Guildhall w Londynie podczas City of London Music Festival. Na czele Orkiestry Festiwalowej stanął kompozytor.
Ta idea „śpiewności” przywodząca na myśl minione epoki przenika poszczególne części kompozycji. Chcąc niejako pozostać wierny tradycyjnej, wykształconej jeszcze w baroku formie koncertu instrumentalnego, nadał jej autor trzyczęściowa formę. To nie jedyne odniesienia do przeszłości. Awangardysta Panufnik, używając charakterystycznego dla siebie języka dźwiękowego nadaje poszczególnym częścią kompozycji kształt formalny będący odpowiednikiem ukształtowanych w klasycyzmie allegra sonatowego (cz.I) czy aromatycznej formy pieśni (cz.II).
Po prawykonaniu polskim jakie miało miejsce podczas Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Współczesnej „Warszawska Jesień” 20 września 1979 roku (dokonała Wanda Wiłkomirską wraz z Polską Orkiestrą Kameralną pod dyrekcją Jerzego Maksymiuka) utwór stał się żelazną pozycją w repertuarze wielu wybitnych skrzypków z Polski i świata. Subtelne nawiązania do twórczości Szymanowskiego czy Chopina, (Panufnik mówił, że w jego koncercie panuje „polska atmosfera”) melodyka, jako dominujący element formotwórczy są dowodem wielkiego talentu a zarazem swoistej powściągliwości autora, który nigdy nie lubił szokować. Wyjaśniając przebieg poszczególnych ogniw swojej kompozycji Panufnik tak mówił:
„Część pierwsza - Rubato - rozpoczyna się quasi-kadencją, jakby improwizacją opartą na trzydźwiękowej komórce. Ten materiał muzyczny zostaje przeniesiony do orkiestry jako tło, podczas gdy solista wprowadza długą kantylenę. Po niej następuje długa, synkopowana myśl muzyczna, zbudowana na innej trzydźwiękowej komórce. W strumieniu muzyki znowu wyłania się kantylena i część kończy się skróconą quasi-kadencją.
Część druga - Adagio - jest zbudowana na wymieniających się tercjach małej i wielkiej [...]. Starałem się pisać z wielką prostotą i oszczędnością środków, ale ważna była dla mnie także treść poetycka, chciałem bowiem dać soliście możliwość autoekspresji, wypowiedzenia się poprzez maksymalnie przejrzystą strukturę.
Część trzecia - Vivace - kontynuuje eksplorację tercji wielkich i małych. W części tej szczególnie ważny jest rytm i stale krzyżujące się rytmy, z wyjątkiem sekcji środkowej, w której solista gra długą sekwencję cantabile na strunie g [...]. Chciałem, by w tej niemal tanecznej części solista dał wyraz ludzkim uczuciom radości, żywiołowości, a nawet pewnemu poczuciu humoru.”Kompozycję zadedykował autor miłości swojego życia - żonie Camilli.
Dmitrij Szostakowicz - Koncert na fortepian, trąbkę i orkiestrę smyczkową nr 1 c-moll op. 35 Allegretto. Allegro vivace
Lento
Moderato
Allegro con brio. PrestoW 1933 roku, Szostakowicz jest już znanym i renomowanym kompozytorem radzieckim. Na jego koncie znajdują się pierwsze trzy symfonie, opery: Nos oraz Lady Makbet mceńskiego powiatu. Pod wpływem „reprymendy” jakiej władza radziecka udziela kompozytorowi, krytykując zbyt awangardowy, „burżuazyjny i dekadencki” charakter jego kompozycji tworzy Szostakowicz swój nowy, uproszczony język wypowiedzi muzycznej. Charakteryzuje go nieskomplikowaną forma, komunikatywność oraz sugestywność wyrazu.
W tym stylu napisany jest jego pierwszy koncert fortepianowy c-moll nazywany również, ze względu na wirtuozowską partię trąbki koncertem na trąbkę i fortepian. W akompaniamencie autor rezygnuje z orkiestry symfonicznej na rzecz zespołu smyczkowego ze wspomnianą partią solową trąbki, która „koncertując” wraz z fortepianem nawiązuje do barokowej formy concerto grosso.
Utwór ma jasną, przejrzystą, czteroczęściową budowę z pełnymi witalności częściami skrajnymi. Miłośnikom instrumentów dętych blaszanych do gustu przypadnie część czwarta z finałowym popisem trąbki, której partia grając w typowo szostakowiczowskim - ruchliwym, groteskowym stylu staje się niejako „znakiem wodnym” Mozarta XX wieku, jak określa się Szostakowicza.
Prawykonanie koncertu odbyło się w Petersburgu w 1933 roku. Za fortepianem zasiadł wówczas sam kompozytor.
******
Patrycja Piekutowska - skrzypcePatrycja Piekutowska jest wybitną skrzypaczką, która w tym roku obchodzi 20-lecie swojej kariery artystycznej. Zagrała blisko 900 koncertów w 36 krajach świata. Występowała w tak prestiżowych salach jak m.in.: Teatro Colón w Buenos Aires, Sala São Paulo oraz Teatro Guaíra w Brazylii, Lincoln Center i Carnegie Hall w Nowym Jorku, National Center for the Performing Arts w Pekinie, Tianjin Grand Theater, a także m.in. w filharmoniach w Santiago de Chile, Montevideo, Pekinie, Hamburgu, Kijowie, Belgradzie i innych.
Jest doktorem habilitowanym sztuk muzycznych, a wykładała najpierw na UMFC w Warszawie, a później w Akademii Sztuki w Szczecinie na stanowisku profesora nadzwyczajnego. Nagrała 12 płyt CD, z czego 8 poświęconych muzyce polskiej głównie XX wieku. Za nagranie Capriccio Krzysztofa Pendereckiego pod batutą Kompozytora otrzymała nagrodę płytową MIDEM Classic Award oraz nagrody w Belgii, Hiszpanii, Luxemburgu i we Włoszech. W 2014 r. jubileusz 15-lecia obecności na rynku fonograficznym artystka uczciła wydaniem dziesiątej płyty, tym razem z sonatami J. Brahmsa i C. Francka. Od 12 lat wykonała blisko 80 razy recital składający się z kompletu dzieł na skrzypce i fortepian Krzysztofa Pendereckiego. Posiada w repertuarze recital na skrzypce solo „Od Bacha do Pendereckiego” promujący głównie polską muzykę współczesną. W 2014 roku otrzymała od Fundacji Godła Teraz Polska dyplom Lidera Przyszłości oraz medal Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego Gloria Artis. W 2016 r. ukazały się dwie nowe płyty artystki, ponowne nagranie Capriccio pod batutą Krzysztofa Pendereckiego z Sinfonią Iuventus w ramach serii „Penderecki Special Edition” oraz światowe prawykonanie dedykowanego jej przez Dariusza Przybylskiego utworu „Musica in forma di rosa” nagranego z NOSPR.
Patrycja Piekutowska gra na skrzypcach Paolo Castello z 1766 r.
Anika Vavić - fortepianWielki talent, doskonała technika i mądra, pełna pasji gra - Zubin Mehta.
Anika Vavić studiowała w Wiedniu u Noela Floresa, jednakże wielki wpływ na jej rozwój jako artystki mieli także Elisabeth Leonskaja, Lazar Berman, Oleg Maisenberg i Mścisław Rostropowicz.
Do ostatnich, istotnych wydarzeń z udziałem pianistki należą: koncert z Orkiestrą Teatru Maryjskiego pod batutą Valery’ego Gergieva w Belgradzie, podczas pierwszego występu orkiestry w Serbii, koncerty z Radiową Orkiestrą Symfoniczną we Wiedniu i Frankfurcie, tournée ze Szkocką Orkiestrą Kameralną, debiut z London Philharmonic i Vladimirem Jurowskim podczas BBC Proms w Londynie i Festiwalu Enescu w Bukareszcie oraz ponowna współpraca z Filharmonią Monachijską pod dyrekcją Paavo Järviego.
W 2001 roku Anika Vavić wygrała II Konkurs Steinway’a w Wiedniu, podczas którego otrzymała także nagrodę specjalną za najlepszą interpretację dzieł Haydna. W listopadzie 2001 roku otrzymała stypendia od prestiżowego Centrum Herberta von Karajana w Wiedniu oraz od Fundacji Gottfrieda von Einema. W 2002 roku otrzymała Austriacką Nagrodę Państwową dla Kobiet w Sztuce. W sezonie 2003/04 została wybrana przez wiedeńskie Musikverein i Konzerthaus do poważanego cyklu koncertów „Wschodzące gwiazdy”.
Vavić można było usłyszeć podczas takich festiwali jak Białe Noce w Petersburgu, Festiwal Fortepianowy w Zagłębiu Ruhry, Schubertiada w Schwarzenbergu, Festiwal Muzyczny w Stambule oraz Sommets Musicaux de Gstaad. Często koncertuje także w wiedeńskich salach Musikverein i Konzerthaus oraz regularnie uczestniczy w programach kameralnych wiedeńskiego kwartetu Artis Quartet.
Na jej ostatniej płycie (wydanej przez Gramola), która otrzymała znakomite recenzje, znalazły się dzieła Beethovena, Schumanna, Chopina i Prokofiewa.
Tamás Pálfalvi - trąbka Zapierająca dech w piersiach biegłość, chwilami przypominająca wręcz akrobatykę, sprawia, że Tamás Pálfalvi wyznacza nowe standardy gry na trąbce. Jeszcze bardziej uderzające są jednak prawdziwie przełomowe programy koncertów wirtuoza - MDR Figaro, październik 2015.
Poza posiadaniem wyjątkowych umiejętności technicznych, 25-letni Węgier Tamás Pálfalvi wyróżnia się spośród innych trębaczy jako jeden z największych wizjonerów i innowacyjnych muzyków naszych czasów. Jego ogromna wirtuozeria, niezwykła osobowość sceniczna i wyjątkowe zrozumienie muzyki, przyniosły mu I miejsce podczas Fanny Mendelssohn Förderpreis - niemieckiego konkursu, którego celem jest nie tylko nagradzanie zdolności wykonawczych młodych muzyków, ale także ich umiejętności koncepcyjnych i kreatywności. Artysta zdobył także WEMAG Soloist Award podczas Festiwalu w Mecklenburg-Vorpommern.
Jako jedna ze „wschodzących gwiazd” sezonu 2017/18 europejskiej organizacji koncertowej ECHO, wystąpi w najważniejszych salach Europy, takich jak Concertgebouw w Amsterdamie, Filharmonia Luksemburska, Elbphilharmonie w Hamburgu, L’Auditori w Barcelonie, Fundacja Calouste Gulbenkian w Lizbonie, Wigmore Hall w Londonie i Konzerthaus w Dortmundzie.
Sezon 2016/17 to z kolei występy w centrum kultury KKL w Lucernie, podczas Festiwalu Al Bustan w Libanie, Wielkanocnego Festiwalu im. Ludwiga van Beethovena w Warszawie, oraz Festiwalu Muzycznego w Rheingau, gdzie będzie solistą Cameraty Salzburg.
Jego debiutancka płyta Agitato, nagrana wraz z Orkiestrą Kameralną im. Franza Liszta, wydana nakładem Berlin Classics we wrześniu 2015 roku, to kolejny dowód wszechstronności Pálfalviego. Dzieła Vivaldiego, Telemanna i Händla łączą się bezproblemowo ze współczesnymi dziełami Ligetiego, Kagela i Dubrovaya. Album zebrał doskonałe recenzje na całym świecie, m.in. był płytą miesiąca radia bawarskiego i płytą tygodnia północnoniemieckiego radia NDR.
******
7 kwietnia 2017, piątek, godz. 19.00 sala koncertowa Filharmonii Warmińsko-Mazurskiej
Koncert symfonicznyoraz
9 kwietnia 2017, niedziela, godz. 12.00
Koncert symfoniczny w ramach 21. Wielkanocnego Festiwalu Ludwiga van Beethovena
w Warszawie „Beethoven i sztuki piękne”.» Piotr Sułkowski - dyrygent
» Patrycja Piekutowska - skrzypce
- Anika Vavić (Serbia) - fortepian
» Tamás Pálfalvi (Węgry) - trąbka
» Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Warmińsko-Mazurskiej
Program:
» Feliks Nowowiejski - Uwertura do opery Legenda Bałtyku op. 28
» Andrzej Panufnik - Koncert skrzypcowy
» Dmitrij Szostakowicz - Koncert na fortepian, trąbkę i orkiestrę smyczkową nr 1 c-moll op. 35
» Feliks Nowowiejski - Marsz pretorianów cesarza Nerona z oratorium „Quo vadis” op. 13
Bilety do nabycia w cenie 40 zł normalny i 30 zł ulgowy do nabycia w kasie w godz.10-18 oraz poprzez stronę internetową filharmonii https://bilety.filharmonia.olsztyn.pl/
Z D J Ę C I A
Sieć „Dziedzictwo Kulinarne Warmia-Mazury” rozrasta się...
