Olsztyn24 - Gazeta On-Line
Portal Informacyjny Olsztyna i Powiatu Olsztyńskiego

W piątkowym (17.02) koncercie, o godz. 19.00, w sali koncertowej olsztyńskiej filharmonii usłyszymy: Poemat symfoniczny Wełtawa z cyklu „Moja ojczyzna” Bedrzicha Smetany i VIII Symfonię G-dur op. 88 Antonina Dworzaka. O ile kompozycje tych dwóch twórców czeskiej szkoły narodowej pojawiają się dość często w repertuarach filharmonii, o tyle trzeci utwór piątkowego koncertu autorstwa żyjącego w XX wieku neoklasyka Bohuslava Martinů (1890-1959) spotykamy zdecydowanie rzadziej. Ta wyjątkowa, powstała w bardzo niecodziennych okolicznościach kompozycja - Concertino na fortepian, skrzypce, wiolonczelę i orkiestrę smyczkową zostanie wykonana przez troje solistów orkiestry Filharmonii Warmińsko-Mazurskiej: pianistkę Agnieszkę Panasiuk, skrzypka Michała Marcola i wiolonczelistę Pawła Panasiuka.

Za pulpitem dyrygenckim stanie i poprowadzi filharmoników warmińsko-mazurskich Juan Carlos Lomonaco - dyrektor muzyczny i artystyczny Orkiestry Symfonicznej Yacatan w Meksyku. Już jako 23-latek poprowadził Narodową Orkiestrą Symfoniczną w Meksyku, z którą współpracował przez kolejne dwa lata jako dyrygent asystujący. Maestro Lomonaco dyrygował gościnnie wieloma zespołami orkiestrowymi w: Portugali, Włoszech, Serbii, Polsce, Rosji oraz w USA, Kanadzie i Ameryce Południowej (Peru, Wenezuela, Ekwador). Zdaniem Magazynu „Mexican Leaders”, jest jedną z 300 postaci o największym wkładzie w rozwój Meksyku.

Pianistka Agnieszka Panasiuk jest absolwentką Akademii Muzycznej im. S. Moniuszki w Gdańsku. Dalsze studia kontynuowała w Royal Academy of Music w Londynie, gdzie jako stypendystka Krein Scholarship RAM uzyskała dyplom z wyróżnieniem. Przez blisko dekadę związana była z życiem muzycznym Islandii, współpracując m.in. z North Iceland Symphony Orchestra, Salurinn Kopavogur. Była także wykładowcą w islandzkiej Academy of the Arts w Reykjaviku. Od roku 2010 związana jest z życiem muzycznym Olsztyna i regionu. Jest asystentem w Instytucie Muzyki Wydziału Sztuki UWM.

Michał Marcol - skrzypce, w 2012 roku ukończył studia w Akademii Muzycznej im. Karola Szymanowskiego w Katowicach z oceną celującą. Obecnie jest studentem studiów doktoranckich, gdzie pracuje pod kierunkiem Adama Mokrusa. Uczestniczył w wielu krajowych i międzynarodowych konkursach skrzypcowych, m.in. w VII Ogólnopolskim Konkursie Skrzypcowym im. St. Serwaczyńskiego w Lublinie, IV Międzynarodowym Konkursie im. T. Wrońskiego na Skrzypce Solo w Warszawie, VIII Ogólnopolskim Konkursie Skrzypcowym im. Z. Jahnkego w Poznaniu, III Międzynarodowym Konkursie im. K. Szymanowskiego w Łodzi (2009). W październiku 2011 roku - w wyniku kwalifikacji przeprowadzonych przez Maxima Vengerova - wziął udział w XIV Międzynarodowym Konkursie Skrzypcowym im. H. Wieniawskiego w Poznaniu. Jako solista i kameralista uczestniczył w wielu koncertach i festiwalach. Na co dzień jest koncertmistrzem orkiestry symfonicznej Filharmonii Warmińsko-Mazurskiej. Wiolonczelista Paweł Panasiuk ukończył warszawską Akademię Muzyczną. Jest także absolwentem Trinity College of Music w Londynie. Ma w swoim dorobku współpracę z wieloma orkiestrami i zespołami, m.in. Trinity Symphony Orchestra, St. Paul Sinfonia Orchestra w Londynie, North Iceland Symphony Orchestra, Jon Leifs Camerata, Orkiestra Polskiego Radia, Orkiestra Straussowska, Mała Filharmonia, Landtvig String Quartett i Kwartet Radomiensis. Paweł Panasiuk występował w wielu krajach Europy, oraz w Kuwejcie, Japonii i na Grenlandii. Prowadzi również działalność dydaktyczną. W 2015 roku rozpoczął współpracę z zespołem kameralnym „Pro Musica Antiqua”.

******

OMÓWIENIE PROGRAMU

Bedrzich Smetana (1824-1884) - Poemat symfoniczny Wełtawa z cyklu „Moja ojczyzna”

Każdy, kto miał okazję odwiedzić Pragę zwrócił z pewnością uwagę na wspaniały pomnik Jana Husa, który zajmuje centralne miejsce w Rynku Staromiejskim. Wielki XV-wieczny reformator kościoła, rektor Uniwersytetu w Pradze, niezłomny obrońca języka czeskiego, który za jego sprawą stał się najbardziej rozwiniętym językiem słowiańskim, spalony na stosie 6 lipca 1415 r. podczas Soboru w Konstancji, był dla całych pokoleń Czechów postacią szczególną. Jego zawołanie „Szukaj prawdy, słuchaj prawdy, ucz prawdy, miłuj prawdę, broń prawdy aż do śmierci” zna na pamięć każde czeskie dziecko. Szczególnie bliskie stały się te słowa naszym południowym sąsiadom w drugiej połowie wieku XIX, kiedy to na fali Wiosny Ludów Czesi również zaczynają upominać się o swoje własne państwo. Obok działaczy społecznych, polityków na froncie tej walki stają kompozytorzy. Podobnie jak w Polsce, na Węgrzech, czy w Rosji, powstaje w Czechach kompozytorska szkoła narodowa, której najwybitniejszą postacią jest Bedrzich (Bedřich) Smetana.

Bedrzich Smetana, urodził się 2 marca 1824 roku w Litomyślu w północnych Czechach, w rodzinie pracownika tamtejszego browaru, który będąc z zamiłowania skrzypkiem-amatorem, stał się zarazem jego pierwszym nauczycielem muzyki. Wybitny talent sprawił, iż stosunkowo szybko Smetana stał się cenionym pianistą - wirtuozem, cieszącym się przyjaźnią m.in. Stanisława Moniuszki, Roberta Schumanna czy Franciszka Liszta.

W 1848 roku Smetana staje się naocznym świadkiem brutalnego stłumienia przez Habsburgów powstania Prażan. To doświadczenie zmienia kompozytora w żarliwego, czeskiego patriotę, który za misję swojego życia obiera rozwój kultury i języka czeskiego (zakazanego w urzędowym obiegu). Za pieniądze ofiarowane mu przez Lista, Smetana zakłada w Pradze szkołę muzyczną, krzewiąc wśród poddawanych intensywnej germanizacji rodaków, także tych najmłodszych, poczucie własnej, narodowej tożsamości.

Ucieleśnieniem idei służby czeskiej kulturze staje się w jego dorobku kompozytorskim heksalogia Moja Ojczyzna (Má Vlast), w której Smetana odwołuje się do historii i husyckiego, taboryckiego dziedzictwa Czechów. Gdy uświadomimy sobie, że Wyszehrad i Wełtawa były dla Czechów tym, czym dla Polaków Wawel i Kraków, łatwo zrozumiemy, dlaczego właśnie tak autor nazwał dwa pierwsze poematy symfoniczne swojego cyklu. Zmagając się z postępująca głuchotą Smetana skomponował utwór będący nie tylko jego wizytówką i symbolem czeskiego narodu, ale także zwiastunem uwolnienia się Czech z kilkuwiekowej zależności od niemieckiej władzy Habsburgów. Tak jak Sienkiewicz w swojej literackiej trylogii, Smetana muzycznymi środkami przedstawia dawne dzieje chwały czeskiej oraz jedną z największych tragedii narodowych w historii Europy, czyli XVII wiecznej rzezi, w wyniku której naród czeski został w siedemdziesięciu pięciu procentach wymordowany lub wypędzony przez katolickich Habsburgów. Dla rozmiłowanych w dziedzictwie Mistrza Husa Czechach była to prawdziwa tragedia, której skutki obecne są w ich pamięci do dziś.

Drugi z poematów Wełtawa jest bodaj najbardziej znaną częścią heksalogii. Charakterystyczne dźwięki dwóch harf, fletów i klarnetów ukazują źródła rzeki, która stopniowo rozlewa się coraz dalej, coraz szerzej (instrumenty smyczkowe z tematem głównym) opływając piękną ziemię ludu korony św. Wacława. Jak przystało na twórcę czeskiej szkoły i opery narodowej, dwa główne motywy Wełtawy zaczerpnął Smetana z muzyki ludowej.

Obok Wyszehradu i Wełtawy pozostałe części skomponowanego w latach 1872-1879 cyklu to: Sarka, Z Czeskich Lasów i Łąk, Tabor, Blanik.

Bohuslav Martinů (1890-1953) - Concertino na fortepian, skrzypce, wiolonczelę i orkiestrę smyczkową (H. 232)

Uchodzący za neoklasyka Martinů jest z pewnością jednym z najwybitniejszych kompozytorów czeskich XX w. Urodzony 8 grudnia 1890 roku w Poličce mały Bohuslav zamieszkiwał wraz z rodzicami w kościelnej wieży. Obowiązkiem jego ojca-strażaka było bowiem wypatrywanie i ostrzeganie okolicznych mieszkańców przed pożarami. Ta wieża stała się niejako zapowiedzią dość nietypowej, „zamkniętej” osobowości przyszłego kompozytora. Posiadając specyficzne trudności w kontaktach z ludźmi (cierpiał prawdopodobnie na zespół Aspergera), artysta doskonale odnajdywał się w zaciszu swoich pracowni, z których wychodziły na świat niezwykle ciekawe, oryginalne i nowatorskie dzieła. Były to balety, utwory symfoniczne, kameralne, koncerty oraz kompozycje solowe. Wśród nich znalazły się również dwa concertina skomponowane 1930 roku, oznaczone sąsiednimi numerami katalogowymi 231 i 232.

Dlaczego artysta napisał dwa utwory o identycznej nazwie, składzie i tonacji? Otóż już po wydrukowaniu afiszy i rozpoczęciu sprzedaży biletów na premierowy koncert, wykonawcy zagubili część nut. By nie odwoływać koncertu kompozytor błyskawicznie napisał swoje Concertino po raz drugi, przy czym nie była to „rekonstrukcja” poprzedniej wersji, lecz zupełnie nowy utwór. Zaginiona partytura odnalazła się po kilku latach i obecnie można spotkać się z wykonaniami obu dzieł, będących niejako „dwujajowymi bliźniętami”.

Części utworu:
Allegro con brio
Moderato
Adagio
Allegro

Antonin Dworzak (1841-1904) - VIII Symfonia G-dur op. 88

Dopełnieniem „czeskiego dnia” w Warmińsko-Mazurskiej Filharmonii stanie się wykonanie wspaniałej VIII symfonii G-dur op. 88 Antonina Dworzaka. Będący duchowym spadkobiercą Bedrzicha Smetany Dworzak kontynuuje i rozwija ideę czeskiej szkoły narodowej. Aby lepiej zrozumieć specyficzny klimat, jaki panował w tamtych czasach na styku kultury niemieckiej oraz rozwijających skrzydła szkół narodowych, warto przypomnieć fragmenty korespondencji jaka miała miejsce pomiędzy Dworzakiem a sprzyjającym mu Eudardem Hanslickiem. Otóż w roku 1882 ten wpływowy niemiecki krytyk, zażarty wróg Wagnera, tak pisze do Dworzaka:
Byłoby to z korzyścią dla Pańskich spraw, gdyby stał się Pan znany poza granicami swej ciasnej czeskiej ojczyzny, która nie robi dla Pana zbyt wiele. Jeśli jako szczery przyjaciel i gorący wielbiciel ośmielam się przedłożyć jakąś sugestię: powinien Pan uważnie i skrupulatnie zapoznać się z dobrą niemiecką poezją i skomponować muzykę także do niemieckich wierszy. Po tak wspaniałym pierwszym sukcesie Pańska sztuka wymaga szerszych horyzontów, niemieckiego środowiska i liczniejszej, nieczeskiej publiczności. To są tylko luźne aluzje; proszę je rozważyć w zgodzie z własnymi poglądami, ale ich nie lekceważyć.

Te sugestie nie przekonują autora Tańców Słowiańskich, który znając swoją wartość delikatnie acz stanowczo odrzuca sugestie Hanslicka, uważając je za przejaw nieuprawnionego protekcjonalizmu i niemieckiej pyszałkowatości (tym bardziej, że szwagier kompozytora jest czynnie zaangażowany w walkę o utworzenie niezależnego państwa czeskiego).

7 lat później, w roku 1889, Dworzak piszę swoją VIII symfonię, która zachwyca bogactwem melodyki, szlachetnością brzmienia, doskonałą konstrukcją formalną oraz charakterystyczną dla wielu dzieł Czecha pogodą ducha i optymizmem. Wkrótce po tym spływa na głowę kompozytora prawdziwy deszcz sukcesów. Zaproszenia sypią się ze wszystkich stron, a muzyk uhonorowany zostaje doktoratami uniwersytetów w Cambridge i Pradze. W 1892 roku wyjeżdża do USA gdzie obejmuje kierownictwo świeżo utworzonego Narodowego Konserwatorium w Nowym Jorku.

Jego VIII symfonia, obficie czerpiąca z czeskiej muzyki ludowej, została napisana z okazji przyjęcia kompozytora w poczet członków Czeskiej Akademii Nauki, Literatury i Sztuki. Kompozytor poprowadził osobiście orkiestrę podczas prawykonania, które miało miejsce 2 lutego 1890 roku w Pradze.

Części symfonii:

Allegro con brio
Adagio
Allegretto grazioso - Molto vivace
Allegro ma non troppo

******

O WYKONAWCACH

Juan Carlos Lomonaco (Meksyk)

Maestro Juan Carlos Lomonaco jest dyrektorem muzycznym i artystycznym Orkiestry Symfonicznej Yucatan w Meksyku. Ukończył Curtis Institute of Music w Filadelfii na wydziale dyrygentury wraz z Otto-Wernerem Mullerem. Studiował także z Charlesem Bruckiem w The Pierre Monteux School oraz Markiem Davidem na Uniwersytecie w Montrealu.

Juan Lomonaco był dyrektorem muzycznym Carlos Chavez Symphony, IPN Symphony, National Conservatory Symphony oraz The Mexico-Philadelphia Ensemble w Stanach Zjednoczonych. W roku 1994 był dyrygentem asystującym w The Domaine Forget Academy of Music w Kanadzie. Jest założycielem i dyrygentem Ensamble Iberoamericano w Madrycie. Swój dyrygencki debiut miał w 17. roku życia. Jako 23 latek poprowadził Narodową Orkiestrą Symfoniczną w Meksyku, z którą współpracował przez kolejne dwa lata jako dyrygent asystujący.

Maestro Lomonaco dyrygował gościnnie wieloma zespołami na całym świecie. Były to m.in. Krasnojarska Orkiestra Symfoniczna (Rosja), Polska Orkiestra Kameralna, Orkiestra Kameralna w Radomiu i Orkiestra Symfoniczna w Kaliszu, Vojvodina Symphony w Serbii, Orchestra Filarmonia Veneta and Fondi Festival Orchestra we Włoszech, Gaia Philharmonic w Portugalii, Simon Bolivar Symphony w Wenezueli, National Symphony of Peru and Lima Philharmonic, Youth Symphony w Ekwadorze. W USA: Salt Lake Symphony, Garland Symphony, Arlington Symphony, Las Colinas Symphony, Longy Symphony Orchestra. The Sherbrooke Youth Symphony Orchestra and the Domain Forget Academy w Kanadzie.

W swojej ojczyźnie, Meksyku przewodził m.in. Narodowej Orkiestrze Symfonicznej Meksyku, Filharmonii Miasta Meksyk, orkiestrze Opera Theatre of Fine Arts, UNAM Philharmonic, Fine Arts Chamber Orchestra, Queretaro Philharmonic, Jalisco Philharmonic, Guanajuato Symphony, Xalapa Symphony, Aguascalientes Symphony, Coahuila Chamber, i wielu innym.

Różnorodny repertuar artysty obejmuje muzykę baletową, operową oraz oratoryjno-kantatową. (m.in. Carmen, Cyrulik Sewilski, Traviata, Rigoletto, La Boheme, Eliksir Miłości, Samson i Dalila, Dziadek do Orzechów, Don Quichot, Eugeniusz Oniegin, Cindarella, Carmina Burana, Mesjasz) a także dzieła symfoniczne i kameralne. Dyrygent chętnie sięga po twórczość kompozytorów współczesnych.

Artysta brał udział w wielu międzynarodowych forach i festiwalach, takich choćby jak International Lyric Festival of San Lorenzo El Escorial, Hiszpania; the Contemporary Music Festival of Treviso, Włochy; Cervantino International Festival, Mexico City International Festival, był także jurorem na wielu konkursach we Francji, na Węgrzech czy w Turcji w ramach „The Canetti International Violin Competition”. Wielu wybitnych solistów występowało pod batutą Juana C. Lomonaco. Można tu wymienić tenora Juana Diego Flóreze, Alexeia Volodina, Carlosa Prieto, Jorge Federico Osorio, Christophera Collinsa, Erykę Dobosiewicz, Vadima Brodskiego, Kwartet Latynoamerykański i wielu innych.

W ostatnim czasie został ogłoszony jedną z 300 postaci o największym dorobku dla Meksyku wg. magazynu „Mexican Leaders”

Agnieszka Panasiuk

Agnieszka Panasiuk jest absolwentką Akademii Muzycznej im. S. Moniuszki w Gdańsku z klasy fortepianu prof. K. Popowej-Zydroń. Dalsze studia kontynuowała w Royal Academy of Music w Londynie, gdzie jako stypendystka Krein Scholarship RAM uzyskała dyplom z wyróżnieniem w klasie prof. Michael’a Dussek oraz prof. Iain`a Ledingham. Podczas nauki w RAM została finalistką konkursu Delius Prize 2005, a także debiutowała w londyńskich St. Martin-in-the-Fields, St.John’s Smith Square London oraz Senat House Bloomsbury. Brała także udział w wielu kursach mistrzowskich, które prowadzili m.in.: Jean-Paul Sevilla, Kevin Kenner, Gyorgy Pauk, Iain Partridge, Joseph Seiger, Alexander Pablovic, Andrew West, Clifford Benson, Audrey Hyland, Noelle Barker and Erlingur Blondal Bentgsson. Przez blisko dekadę związana była z życiem muzycznym Islandii, gdzie mieszkała wraz z mężem wiolonczelistą Pawłem Panasiukiem i współpracowała m.in. z North Iceland Symphony Orchestra, Salurinn Kopavogur, a także była wykładowcą w islandzkiej Academy of the Arts w Reykjaviku. Pianistka brała udział w wielu festiwalach na terenie Wielkiej Brytanii, Islandii, Austrii i Danii, a także odbyła wiosną 2008 tournee koncertowe po Japonii, gdzie występowała m.in. z orkiestrą Bow Ensemble Tokyo. W 2008 roku pianistka jako członek Bellarti Trio (Chihiro Inda - skrzypce oraz Paweł Panasiuk - wiolonczela) wzięła udział w nagraniu płyty z muzyką kameralną brytyjskich i japońskich kompozytorów XX wieku dla japońskiej wytwórni Mittenwald. Pochodzące z tej płyty nagranie Tria fortepianowego Minoru Miki, będące premierą światową, uzyskało rekomendację samego kompozytora. W 2012 roku wydana została płyta z udziałem artystki, tym razem zawierającą kompozycje fortepianowe i kameralne Andrzeja Panufnika. W 2016 roku miała miejsce premiera kolejnego wydawnictwa płytowego Violin soul, który współtworzyła wraz z Anną Wandtke i innymi znakomitymi muzykami. Od roku 2010 związana jest z życiem muzycznym Olsztyna i regionu, współpracuje m.in zespołem Pro Musica Antiqua, Filharmonią Warmińsko-Mazurską, Anną Wandtke, Trio D’Ami oraz innymi instrumentalistami i wokalistami. Od roku 2015 jest asystentem w Instytucie Muzyki Wydziału Sztuki Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego.

Paweł Panasiuk

Paweł Panasiuk jest absolwentem warszawskiej Akademii Muzycznej (obecnie Uniwersytet Muzyczny Fryderyka Chopina w Warszawie) z klasy wiolonczeli prof. Andrzeja Zielińskiego. Wiolonczelista jest także absolwentem Trinity College of Music w Londynie, które ukończył pod kierunkiem prof. Natalii Pawluckiej. Ma on w swoim dorobku współpracę z wieloma orkiestrami i zespołami m.in. Trinity Symphony Orchestra, St. Paul Sinfonia Orchestra w Londynie, North Iceland Symphony Orchestra, Jon Leifs Camerata, Orkiestra Polskiego Radia, Orkiestra Straussowska, Mała Filharmonia, Landtvig String Quartett i Kwartet Radomiensis. Wiolonczelista koncertował w wielu krajach Europy, a także w Kuwejcie, Japonii i na Grenlandii. Dokonał także wielu nagrań, m.in. dla Polskiego Radia, Mittenwald Label i Warner Music Poland - „TSA aqoustic”. Od 2010 roku jest wiolonczelistą Filharmonii Warmińsko- Mazurskiej. Był inicjatorem wznowienia i jednocześnie wykonawcą, rzadko grywanego Koncertu wiolonczelowego op. 55 Feliksa Nowowiejskiego, w ramach obchodów Roku Kompozytora (styczeń 2016 r.; Filharmonia Warmińsko-Mazurska).

Prowadzi aktywną działalność koncertową, a także dydaktyczną ze wskazaniem na wczesną pedagogikę. W 2015 roku rozpoczął współpracę z zespołem kameralnym „Pro Musica Antiqua”.

Michał Marcol - skrzypce

Urodził się w 1988 roku w Rybniku. W 2007 r. ukończył z wyróżnieniem Państwową Szkołę Muzyczną im. Karola i Antoniego Szafranków w Rybniku w klasie skrzypiec Adama Mokrusa, pod którego opieką kontynuował studia w Akademii Muzycznej im. Karola Szymanowskiego w Katowicach.

W 2012 roku ukończył studia z oceną celującą. Obecnie jest studentem studiów doktoranckich w uczelni macierzystej, gdzie pracuje pod kierunkiem Adama Mokrusa. Swoje umiejętności wiolinistyczne doskonalił na kursach mistrzowskiej interpretacji w kraju i za granicą (Austria, Stany Zjednoczone), m.in. pod kierunkiem Maxima Vengerova podczas festiwalu „Muzyka w zabytkach starego Gdańska”.

W latach 2008-2012 pięciokrotnie został laureatem I nagrody Uczelnianego Konkursu Skrzypcowego w Akademii Muzycznej im. Karola Szymanowskiego w Katowicach. W 2006 roku zdobył wyróżnienia w XXXII Konkursie Bachowskim im. Stanisława Hajzera w Zielonej Górze i Ogólnopolskim Konkursie Interpretacji Muzycznej im. Ireny Dubiskiej w Łodzi.

Uczestniczył w wielu krajowych i międzynarodowych konkursach skrzypcowych m.in. VII Ogólnopolskim Konkursie Skrzypcowym im. Stanisława Serwaczyńskiego w Lublinie, IV Międzynarodowym Konkursie im. Tadeusza Wrońskiego na Skrzypce Solo w Warszawie, VIII Ogólnopolskim Konkursie Skrzypcowym im. Zdzisława Jahnkego w Poznaniu, III Międzynarodowym Konkursie im. Karola Szymanowskiego w Łodzi (2009).

W październiku 2011 roku - w wyniku kwalifikacji przeprowadzonych przez Maxima Vengerova - wziął udział w XIV Międzynarodowym Konkursie Skrzypcowym im. Henryka Wieniawskiego w Poznaniu. Zarówno jako solista, jak i kameralista uczestniczył w wielu koncertach, festiwalach (m.in. VIII Festiwal Muzyki Kameralnej „Musica da chiesa”, VII Ogólnopolski Festiwal Promocyjny „Sierpień talentów”, XXI Międzynarodowy Festiwal Muzyki Kameralnej i Organowej, festiwal „Muzyka w zabytkach starego Gdańska”). W 2012 roku wystąpił jako solista na koncercie wyróżnionych dyplomantów Akademii Muzycznej z orkiestrą Filharmonii Śląskiej prowadzoną przez Piotra Sułkowskiego. Ponadto jako solista występował z Orkiestrą Symfoniczną Filharmonii Rybnickiej im. Braci Szafranków i z Orkiestrą Symfoniczną Szkoły Szafranków w Rybniku pod batutą m.in. Mirosława Jacka Błaszczyka, Massimiliano Caldiego i Sławomira Chrzanowskiego. W latach 2008-2012 pełnił funkcję koncertmistrza Akademickiej Orkiestry Symfonicznej im. Karola Szymanowskiego w Katowicach.

W latach 2006-2012 był stypendystą Prezydenta Miasta Rybnika, Marszałka Województwa Śląskiego oraz Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, a także otrzymał Nagrodę Prezydenta Miasta Rybnika w dziedzinie twórczości artystycznej, upowszechniania i ochrony kultury.

Obecnie pełni funkcję koncertmistrza Orkiestry Symfonicznej Filharmonii Warmińsko-Mazurskiej im. F. Nowowiejskiego w Olsztynie.

******

17 lutego 2017, piątek, godz. 19.00 sala koncertowa filharmonii

Koncert symfoniczny

Wykonawcy:

Juan Carlos Lomonaco (Meksyk) - dyrygent
Agnieszka Panasiuk - fortepian
Michał Marcol - skrzypce
Paweł Panasiuk - wiolonczela
Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Warmińsko-Mazurskiej

Program:

Bedrzich Smetana - Poemat symfoniczny Wełtawa z cyklu „Moja ojczyzna”
Bohuslav Martinů - Concertino na fortepian, skrzypce, wiolonczelę i orkiestrę smyczkową H. 232
Antonin Dworzak - VIII Symfonia G-dur op. 88 (Allegro con brio, Adagio, Allegretto grazioso, Allegro ma non troppo)