Olsztyn24 - Gazeta On-Line
Portal Informacyjny Olsztyna i Powiatu Olsztyńskiego

Ten poetycki tytuł określa niezwykły projekt zrealizowany w Niepublicznej Szkole Podstawowej „Edukacja dla Przyszłości” w Lamkowie. W ciągu dziewięciu miesięcy ub. roku czterdzieścioro młodych ludzi rozwijało swój potencjał twórczy zajmując się, wraz z seniorami - swoimi babciami i dziadkami, tworzeniem sztuki.

Zaczęło się od tego, że lamkowscy nauczyciele zauważyli, iż opisywany od wielu lat w literaturze psychologicznej „konflikt pokoleń” - manifestujący się trudnościami w komunikacji pomiędzy młodszymi i starszymi członkami rodzin, dotarł także na - dotychczas bardzo tradycyjnie pojmującą role w rodzinie - warmińską wieś. Dzieci przestały słuchać swoich seniorów, bo ci mówili do nich w niemal „obcym języku”, a i seniorzy jakby przestali mieć cierpliwość dla młodych, zachowania których przestały być dla starszego pokolenia zrozumiałe.

Tylko gdzie szukać płaszczyzny porozumienia, która pozwoli na nowo nawiązać, zerwaną z powodu przemian cywilizacyjnych, relację pomiędzy pokoleniami? Jedna z pań, sama zajmująca się w wolnych chwilach malarstwem, zaproponowała poszukania drogi do sukcesu poprzez sztukę. Wielu z nas ma przecież w genach potrzebę artystycznej ekspresji, a wspólne malowanie obrazów, czy korzystanie z oferującej niezwykłe możliwości techniki decoupage’u, otwiera w relacjach ludzkich zupełnie nowe przestrzenie.

Lamkowiacy napisali zatem projekt, który uzyskał dofinansowanie od Zarządu Województwa Warmińsko-Mazurskiego, i zaczęło się. Czterdzieścioro młodych ludzi spotykało się w czasie 9 miesięcy, wraz ze starszymi mieszkańcami wsi Lamkowo, Lamkówko, Radosty, Derc, Stare Włóki oraz okolic tych miejscowości, na warsztatach artystycznych, gdzie wspólnie zajmowali się tworzeniem sztuki. Szukano przy tym różnych możliwości artystycznej wypowiedzi. Podążając śladem wypracowanej przez prof. Stanisława Czachorowskiego z UWM koncepcji „gadających dachówek”, aukcja sprzedaży których zasiliła kiedyś konto szkolnego nimbusa, pomalowano wiele starych, warmińskich dachówek, pozostałych po naprawie dachu szkoły. Do pokrycia tego dachu przestały się już kwalifikować z powodu zużycia materiału, ale jako podkład dla nowych dzieł sztuki malarskiej nadawały się wprost znakomicie. Korzystając z techniki decoupage - polegającej na ozdabianiu przedmiotów wykonanych z różnych materiałów poprzez naklejanie na nie wzoru z papieru, który potem pokrywa się lakierem - ozdabiano też butelki i pudełka. Poza tym robiono broszki i zakładki do książek, wyplatano ramki z papierowej wikliny, rzeźbiono i lepiono, wykonywano ozdoby świąteczne - bożonarodzeniowe, starsi uczyli młodszych wypieku kruchych ciasteczek o świątecznych kształtach a wykonane podczas warsztatów prace zaprezentowano na wystawie w szkole.

Na rozpoczęcie nowego roku szkolnego we wrześniu, uczestnicy projektu wybrali się też do Malborka. Najpierw wnuki zabrały swoich dziadków na ścieżkę edukacyjną, gdzie przypomniały seniorom o świecie dziecięcych baśni, oprowadzając ich wśród ustawionych na tej ścieżce makiet różnych baśniowych stworów. Potem, w rewanżu, dziadkowie zabrali dzieci pomiędzy makiety dinozaurów, opowiadając im o wynikach badań naukowych nad dawnym życiem na naszej planecie. Bez wątpienia wszyscy świetnie się razem bawili i na nowo nauczyli spędzać razem czas oraz szanować się nawzajem. Seniorzy przypomnieli sobie, że dzieci też miewają dobre pomysły i warto ich czasem posłuchać, a dzieci z kolei nabrały cierpliwości i dokładności w pracy. Nauczyły się również wrażliwości na drugiego człowieka.

Na wyniki tego nie trzeba było długo czekać. Obserwując aktywność seniorów, zaangażowanych w edukowanie młodszego pokolenia, lamkowscy nauczyciele napisali kolejny projekt pod tytułem „Szalik historii”. Teraz seniorzy przychodzą na lekcje do szkoły i opowiadają o tym, jak wyglądał świat za czasów ich dzieciństwa. Jak, na przykład, wyglądała wtedy szkoła, jakie przyrządy służyły im do pisania, z jakich książek się uczyli, jak spędzali czas wolny, czy jak przygotowywali się do świąt.

„Spotkania w przestrzeni, czasie i sztuce” zbudowały swego rodzaju „pomost międzypokoleniowy”, na którym starsi i młodsi znowu mogli się spotkać, by dalej podążać już - jak dawniej - razem.