Olsztyn24 - Gazeta On-Line
Portal Informacyjny Olsztyna i Powiatu Olsztyńskiego

28 sierpnia 2016 r., o godz.19.00 filharmonicy warmińsko-mazurscy wraz solistami i chórem zaprezentują w Barczewie Oratorium „Quo vadis” op.30 Feliksa Nowowiejskiego. Koncert w rodzinnym mieście kompozytora odbędzie się w Kościele pw. św. Anny i św. Szczepana.

Koncert odbędzie się pod Patronatem Honorowym Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Andrzeja Dudy, a zorganizowany został we współpracy z Instytutem Muzyki i Tańca ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w ramach Roku Feliksa Nowowiejskiego. Współorganizatorem koncertu jest Urząd Miejski w Barczewie i Stowarzyszenie Inicjatyw Obywatelskich w Barczewie. Koncert dofinansowano ze środków Narodowego Centrum Kultury i Urzędu Marszałkowskiego Województwa Warmińsko-Mazurskiego.

Artystom muzykom orkiestry Filharmonii Warmińsko-Mazurskiej pod batutą Piotra Sułkowskiego w wykonaniu Oratorium „Quo vadis” towarzyszyć będą soliści: Olga Rusin (sopran), Sebastian Szumski (baryton), Jacek Ozimkowski (bas), oraz chór „Górecki Chamber Choir” (przygotowanie chóru - Włodzimierz Siedlik). Partię organów zagra Arkadiusz Bialic.

Oratorium „Quo vadis” op. 30 Feliksa Nowowiejskiego (1877-1946), skomponowane w roku 1903, jest najsłynniejszym dziełem kompozytora z Warmii. Temat, wzięty z powieści, która przyniosła światową sławę Sienkiewiczowi, okazał się również dla Nowowiejskiego szczęśliwy. Student berlińskiej Szkoły Mistrzów, świeżo po pierwszym z wielkich sukcesów, jakim było uzyskanie tzw. Nagrody Rzymskiej im. Meyerbeera, przebywał w 1903 roku w Rzymie. I tam, pośród antycznych pamiątek, pod wrażeniem miejsc opisywanych w powieści Sienkiewicza, powziął zamiar stworzenia kompozycji wokalno-instrumentalnej, wysnutej z dziejów pierwszych chrześcijan. Ostatecznie skrystalizował się pomysł 5-częściowej kantaty, którą podtytuł określa jako „sceny dramatyczne na bas, baryton, sopran, chór, orkiestrę symfoniczną i organy” do libretta niemieckiej pisarki Antonii Jungst.

Jednak to nie sienkiewiczowska akcja stanowi kanwę kompozycji. Z plejady bohaterów powieści zostały tylko trzy postacie: apostoł Piotr, Ligia i dowódca pretorianów. Nowowiejski ułożył swe oratorium jako ciąg scen-obrazów, malujących atmosferę tamtych antycznych wydarzeń, których narratorem i głównym komentatorem stał się u niego chór.

Sceny te to:

I. Pożar Rzymu. Mocny, ekspresyjny obraz, w którym lud rzymski zdjęty jest grozą i przerażeniem.

II. Forum Romanum. Dowódca pretorianów oskarża chrześcijan o podpalenie Rzymu, a wzburzony tłum żąda, by winni ponieśli śmierć na arenie Colosseum.

III. Katakumby. Nocne zgromadzenie prześladowanych chrześcijan.

IV. Na Via Appia. Apostoł Piotr opuszcza Rzym, w którym nie może już czuć się bezpieczny. I oto na Via Appia ukazuje mu się Chrystus, który na pytanie: „Quo vadis, Domine?” („Dokąd idziesz, Panie”?), odpowiada: „Idę do Rzymu, aby tam jeszcze raz dać się ukrzyżować”. Słysząc te słowa, zawstydzony Piotr zawraca do Wiecznego Miasta, gdzie dopełni się jego los.

V. Ruiny Colosseum. Refleksyjny finał, uwieńczony potężną fugą podwójną.

Dzieło wykonane zostało po raz pierwszy w roku 1907 w Usti nad Łabą. Po retuszach wniesionych przez kompozytora, swoją drugą premierę miało w 1909 roku w Amsterdamie, z orkiestrą Concertgebouw pod dyrekcją Johana Schoonderbeeka. Przyjęte entuzjastycznie (królowa Wilhelmina uhonorowała kompozytora wieńcem i pierścieniem) - oratorium ruszyło w świat, oklaskiwane w wielu krajach Europy oraz w Ameryce, gdzie Nowowiejski dyrygował nim osobiście w nowojorskiej Carnegie Hall. W okresie międzywojennym Quo vadis prezentowane było ok. 200 razy w miastach Europy i obu Ameryk, wykonywane w 13 językach.

Współorganizatorami koncertu są: Rzymskokatolicka Parafia św. Anny w Barczewie, Centrum Kulturalno-Biblioteczne w Barczewie oraz Warmińsko-Mazurski Urząd Wojewódzki w Olsztynie.

Patronat medialny nad wyjątkowym koncertem w mieście urodzin Feliksa Nowowiejskiego objęło między innymi Radio Olsztyn, które przeprowadzi bezpośrednią transmisję koncertu.

Zapraszamy! Wstęp wolny.

******

Olga Rusin, sopran

W 2011 roku ukończyła studia na Wydziale Wokalno-Aktorskim Akademii Muzycznej w Krakowie. Swoje umiejętności doskonaliła na kursach mistrzowskich prowadzonych przez wybitnych pedagogów śpiewu takich jak prof. Rudolf Piernay, Gildo di Nunzio (New York Opera), Verena Keller, prof. Eva Blahova.

Współpracuje z Teatrem Narodowym im. Leoša Janáčka w Brnie, gdzie zadebiutowała rolą Heleny w Śnie nocy letniej Benjamina Brittena, Warszawską Operą Kameralną oraz Teatrem Polskim w Poznaniu.

Jest laureatką prestiżowych nagród na międzynarodowych konkursach wokalnych takich jak 12th Montreal International Voice Competition, nagroda B. Smetany oraz nagroda specjalna Towarzystwa Muzycznego V Kapralovej w Toronto (Montreal 2013); International Vocal Competition of Antonin Dvorak, laureatka drugiego miejsca (Krlovy Vary 2011). W swoim repertuarze posiada jedne z największych partii oratoryjnych, między innymi War Requiem Brittena, Quo vadis Nowowiejskiego, Stworzenie świata Haydna i wielkie oratoria Haendla. Brała udział w wielu międzynarodowych projektach festiwalowych: Internationale Bach Academy (Stuttgart), XIV è Baroque Festival d'Auvergne (Francja), XIV Śląskie Dni Muzyki Współczesnej (Katowice), Międzynarodowy Festiwal Sztuki Wokalnej im. Ady Sari Muzyka z Europy Środkowej/ War Requiem (Nowy Sącz), O-Fest (Kijów), Festival der Jungen Stimmen (Bern, Basel, Zurich 2015).

Jako kameralista dokonała nagrań pieśni Paderewskiego, Perkowskiego, Nowowiejskiego i premierę pieśni Maxa Regera op.17, która odbyła się w sali koncertowej Uniwersytetu Muzycznego w Montrealu. Brała udział w nagraniach muzyki do kilku przedstawień teatralnych, między innymi Mistrza i Małgorzaty M. Bułhakowa w Teatrze Collegium Nobilium czy Sceny na wypadek deszczu w Teatrze Powszechnym w Łodzi. Jej działalność charytatywna obejmuje współpracę z Wydziałem Medycznym Kardiologii Collegium Medicum w Krakowie oraz działania artystyczne na rzecz Polskiego Towarzystwa Walki z Mukowiscydozą.

Sebastian Szumski, baryton

Urodził się w 1984 roku w Zakopanem. Ze śpiewem związany jest od 9. roku życia. W latach 1995-2005 był śpiewakiem Chóru Chłopięco-Męskiego Filharmonii Poznańskiej. Z zespołem tym koncertował w Polsce i na świecie, występując na najważniejszych estradach i festiwalach muzycznych. Jest absolwentem Wydziału Wokalno-Aktorskiego Akademii Muzycznej w Krakowie (dyplom z wyróżnieniem) w klasie dr. Marka Rzepki. Swoje umiejętności wokalne doskonalił na licznych kursach mistrzowskich pod kierunkiem: Heleny Łazarskiej, Evy Blahovej, Charlesa Kellysa, Rudolfa Piernaya, Ryszarda Karczykowskiego, Teresy Żylis-Gary.

Debiutował już na pierwszym roku studiów, w Filharmonii Poznańskiej, pod batutą prof. Stefana Stuligrosza. Od tego czasu jest zapraszany na solowe recitale pieśni i koncerty oratoryjne, w Polsce i zagranicą. Koncertował w niemal wszystkich krajach Europy. Współpracował z cenionymi pianistami: Andrzejem Tatarskim, Marcinem Koziakiem, Piotrem Różańskim oraz dyrygentami: Janem Tomaszem Adamusem, Krzysztofem Pendereckim, Stefanem Stuligroszem, Piotrem Sułkowskim, Federico Marią Sardellim, Allesandro de Marchim, Poulme McCreeshem, Joshuą Riffkinem, Andrew Parrotem, Vincentem Dumestrem i Fabiem Bonizzonim.

W roku 2008 zadebiutował na scenie podczas Barbakanfestival w Krakowie, kreując partie Harbiego Almavivy w operze Wesele Figara Mozarta. W roku 2009 i 2010 występował na Międzynarodowym Festiwalu Wokalnym Belcanto w Nałęczowie, gdzie zdobył główną nagrodę Złotego Słowika, nagrodę publiczności i nagrodę Związku Artystów Scen Polskich. W roku 2010 otrzymał stypendium Opera Studio w Teatrze im. Verdiego w Pizie, gdzie w sezonie artystycznym 2010/2011 śpiewał partie Maestra w operze Le convenienze e inconvenienze teatrali Donizettiego. Partię tą śpiewał także w teatrach Toskanii: Lucca i Livorno.

Sebastian Szumski koncertuje w kraju i za granicą. Ma w swoim dorobku liczne nagrania radiowe, telewizyjne i płytowe, wśród których do najważniejszych należą CD z Weihnachtsoratorium J.S. Bacha z Arte dei Suonatori, DVD Z III Symfonią Kopernikowską H. M. Góreckiego, a także CD z wszystkimi motetami J.S. Bacha, nagranymi w solowej obsadzie dla cenionej francuskiej wytwórni Alpha. Posiada w repertuarze utwory od renesansowych polifonii po kompozycje współczesne, w tym liczne cykle pieśni, solowe partie oratoryjne oraz solowe partie w operach Haendla, Purcella, Mozarta, Donizettiego, Moniuszki. W ostatnich latach specjalizuje się w wykonywaniu muzyki epoki baroku, czego dowodem jest współpraca z takimi zespołami jak Arte dei Suonatori, La Poem Harmonique czy La Risonanza. Obecnie jest kameralistą i solistą cenionego zespołu Capella Cracoviensis.

Jacek Ozimkowski, bas

Absolwent Państwowej Szkoły Muzycznej II stopnia im. Władysława Żeleńskiego w Krakowie w klasie organów prof. Andrzeja Białko. W 1995 r. ukończył z wyróżnieniem studia wokalne pod kierunkiem prof. Wojciecha Jana Śmietany w Akademii Muzycznej w Krakowie. Po ukończeniu studiów został asystentem w jego klasie.

W 1995 r. wygrał europejski konkurs na stypendium firmy YAMAHA, a także uzyskał dyplom Ministra Kultury i Sztuki za szczególne osiągnięcia artystyczne. Był asystentem prof. Ryszarda Karczykowskiego, znanego polskiego tenora, pedagoga śpiewu solowego. W maju 2003 r. uzyskał tytuł doktora w dziedzinie wokalistyka, a w 2013 zrobił habilitację. We wrześniu 2004r. wygrał konkurs na stanowisko adiunkta w Akademii Muzycznej w Krakowie. Obecnie prowadzi własną klasę śpiewu solowego na Wydziale Wokalno-Aktorskim Akademii Muzycznej w Krakowie, którego jest prodziekanem. Od 1996 r. jest także zatrudniony w PSM II st. im. Władysława Żeleńskiego w Krakowie, jako nauczyciel śpiewu solowego.

Koncertuje w kraju i za granicą, m.in. w: Szwajcarii, Niemczech, Francji, Belgii, Szwecji, Norwegii, USA, Ukrainie, Litwie, Łotwie, Włoszech, Kazachstanie, Turcji, a także Chińskiej Republice Ludowej. Dokonał wielu nagrań dla Polskiego Radia i TV. W repertuarze Jacka Ozimkowskiego znajdują się partie z oper: Mozarta, Webera, Verdiego, Moniuszki, Czajkowskiego oraz wielu innych wybitnych kompozytorów. Nie brak również pozycji z repertuaru oratoryjno-kantatowego i liryki wokalnej.

Współpracuje z wieloma instytucjami kultury, jak m.in. Capella Cracoviensis, Opera Krakowska, czy Gliwicki Teatr Muzyczny. W 1998 r. nawiązał kontakt ze Szwajcarską Agencją Art Media, z którą odbywał tournee po Europie z operami Mozarta, kreując m.in. role: Sarastra, Leporella, Osmina czy Figara. W 1999 roku brał udział w Wielkiej Gali Mozartowskiej w Karlsruhe w Niemczech. W 2003 r. na zaproszenie Opery Krakowskiej kreował arię Mefistofelesa - Gounoda, oraz arię Scarpii z opery Tosca Pucciniego, podczas Wielkiej Gali Operowej.

W Operze Krakowskiej, brał udział w premierze Gwałtu na Lukrecji (B. Britten), Damy Pikowej (P. Czajkowski), Miłości do Trzech Pomarańczy (S. Prokofiew), Cyganerii (G. Puccini) i Króla Rogera (K. Szymanowski). W Gliwickim Teatrze Muzycznym wykonywał partię Don Basilia w premierze Cyrulika Sewilskiego (G. Rossini). Występował także w przedstawieniach Rigoletto i Traviata G. Verdiego. W 2002 r. uczestniczył w urodzinowym koncercie Wojciecha Kilara w Krakowie, wykonując jego monumentalne dzieło - prapremierę krakowską - Missa Pro Pace.

Występował na festiwalach muzyki barokowej, takich jak: Festiwal Bachowski w Świdnicy, Muzyka w Starym Krakowie, Forum Musicum we Wrocławiu, Festiwal w Nysie, Festiwal Muzyczny w Mielcu oraz w Łańcucie.

W 2011 roku rozpoczął serię nagrań CD - Polski barok. Jest to zestaw 5-ciu płyt, które zostały zaprezentowane na targach muzycznych Midem 2012 w Cannes. Dotychczas wydano 27 płyt z muzyką dawną w wykonaniu Jacka Ozimkowskiego. W 2009 roku otrzymał Fryderyka w kategorii Album roku za Musica Sacromonatana.

Arkadiusz Bialic, organy

Jeden z czołowych polskich organistów. Absolwent Akademii Muzycznej w Krakowie w klasie organów prof. J. Serafina, Hochschule für Musik we Freiburgu (Niemcy) w klasie prof. Z. Száthmary, a także Hochschule für Musik und Darstellende Kunst we Frankfurcie nad Menem w klasie prof. D. Rotha, gdzie uzyskał dyplom Konzertexamen. Umiejętności doskonalił na kursach mistrzowskich prowadzonych m.in. przez M.C. Alain, G. Boveta, O. Latry, J. Laukvika, L. Lohmana, D. Titteringtona, H. Vogla. Za wybitne osiągnięcia wielokrotnie wyróżniany był stypendiami fundacji polskich i niemieckich, w tym m.in. Ministra Kultury i Sztuki Rzeczpospolitej Polskiej oraz Deutscher Akademischer Austauschdienst (DAAD).

Laureat nagród na międzynarodowych konkursach organowych, m.in. III. Nagrody na Schweizer Orgelwettbewerb (1998) oraz II Nagroda na Międzynarodowym Konkursie Organowym im. Jana Pieterszoona Sweelincka w Gdańsku (2000). W 2002 roku jako pierwszy i, jak dotąd, jedyny Polak, został laureatem Międzynarodowego Konkursu Organowego Grand Prix du Chartres we Francji, gdzie uzyskał II Grand Prix, co zapoczątkowało międzynarodową karierę solową Artysty.

W ramach działalności koncertowej występował na wielu renomowanych festiwalach muzycznych we Francji, Włoszech, w Niemczech, Rosji, Słowacji, Szwajcarii oraz na większości znaczących festiwali organowych w Polsce. Jako solista koncertował z towarzyszeniem Orkiestry Filharmonii Narodowej, Narodowej Orkiestry Symfoniczną Polskiego Radia w Katowicach, Orkiestry Filharmonii Krakowskiej oraz Orkiestry Akademii Beethovenowskiej. Ma na swym koncie szereg prawykonań utworów kompozytorów współczesnych, nagrania płytowe oraz nagrania archiwalne dla polskiego i słowackiego radia.

Prócz działalności koncertowej artysta angażuje się także w pracę pedagogiczną jako wykładowca Akademii Muzycznej w Krakowie. Jest również prezesem Fundacji Ars Organi im. Bronisława Rutkowskiego, a od 2014 roku dyrektorem artystycznym Międzynarodowego Festiwalu Dni Muzyki Organowej w Krakowie.

Piotr Sułkowski, dyrygent

Dyrektor naczelny i artystyczny Filharmonii Warmińsko-Mazurskiej w Olsztynie. Posiada ogromne doświadczenie operowe, zdobyte w czasie wieloletniej pracy dyrygenta - a w latach 2006-07 dyrektora artystycznego - w Operze Krakowskiej, oraz w Opera Wildwood Festival AR (USA), którego był dyrektorem muzycznym. Przygotował wiele premier operowych, w tym kilka prawykonań. Między innymi w 2007 r., podczas Festiwalu Muzyki Polskiej, w ramach obchodów Roku Szymanowskiego we współpracy z PWM, dokonał światowego prawykonania nieznanej operetki Karola Szymanowskiego Loteria na mężów, czyli narzeczony nr 69. Zrealizowany przez Piotra Sułkowskiego w 2004 r. w Krakowie Gwałt na Lukrecji Benjamina Brittena został uznany na Bydgoskim Festiwalu Operowym za najlepszy spektakl roku.

Współtwórca Krakowskiej Opery Kameralnej, z którą zrealizował kilka produkcji. W latach 2008-09 pracował jako zastępca dyrektora Chóru Polskiego Radia w Krakowie. Od roku 2009 do 2011 był kierownikiem muzycznym Toruńskiej Orkiestry Symfonicznej. Od roku 2008 do 2014 był pierwszym gościnnym dyrygentem Signature Symphony Orchestra w Tulsa (USA).

Współpracuje z wieloma orkiestrami, a także zajmuje się pracą dydaktyczną, zarówno w Akademii Muzycznej w Krakowie, jak i w Bydgoszczy, gdzie prowadzi klasę dyrygentury. Od 1993 r. dyrygent orkiestry POSM im. Chopina w Krakowie, z którą we Francji realizował programy edukacyjne dla młodzieży. Pomysłodawca i dyrektor artystyczny Festiwalu Barbakan, odbywającego się w okresie letnim w Krakowie.

W 2008 r., w ramach Festiwalu Rozstaje poprowadził jubileuszowy koncert na Rynku Głównym w Krakowie ze światowej sławy solistą - Gheorgem Zamfirem. W 2010 r. koncertem w kościele św. Piotra i Pawła w Krakowie zainaugurował działalność Fundacji Panteon Narodowy. Zrealizował nagranie z muzyką Bartosza Chajdeckiego do serialu historycznego Czas honoru.

W 2010 r. w Pampelunie (Hiszpania), na zaproszenie Coro Premier Ensemble de la A.G.A.O, z okazji 20-letniego jubileuszu tego zespołu, przygotował wraz z Orquesta Sinfonica de Navarra premierę Carmen Bizeta. W 2010 r., wraz z Orkiestrą Akademii Beethovenowskiej zrealizował międzynarodowy projekt operowy Fidelio - ofiarom holokaustu na podstawie opery Beethovena, a przedstawione w kilku miastach w Polsce spektakle uzyskały bardzo dobre recenzje m.in. w prestiżowym, angielskim czasopiśmie Opera. W 2011 r. z Orkiestrą Symfoniczną Filharmonii Warmińsko-Mazurskiej odbył podróż koncertową do Hiszpanii, gdzie w Bilbao i w Pampelunie pod jego kierownictwem przygotowano spektakle Toski Pucciniego. Rok później z tą samą orkiestrą oraz solistą Eduardem Kunzem zainaugurował w Filharmonii Narodowej w Warszawie cykl „Wielkie koncerty fortepianowe”. W 2011 r. uzyskał tytuł doktora, a w 2015 doktora habilitowanego sztuki muzycznej.

W 2012 r. został powołany przez Krajową Radę Radiofonii i Telewizji do Rady Programowej Radia Olsztyn. Wraz z orkiestrą Filharmonii Warmińsko-Mazurskiej otrzymał nagrodę Prezydenta Miasta Olsztyna za rok 2012: Statuetkę św. Jakuba w dziedzinie kultury za widowisko taneczno-muzyczne wg Dziadka do orzechów Czajkowskiego. W 2013 r. Warmińsko-Mazurski Klub Biznesu, za działalność artystyczną i popularyzowanie muzyki klasycznej wśród mieszkańców regionu Warmii i Mazur, przyznał Piotrowi Sułkowskiemu tytuł i statuetkę Osobowość Warmii i Mazur w kategorii kultura. Od 2014 jest wiceprzewodniczącym Zarządu Zrzeszenia Filharmonii Polskich. W 2014 r. prowadzona przez Piotra Sułkowskiego Filharmonia Warmińsko-Mazurska otrzymała Laur Najlepszym z najlepszych za sukcesy i osiągnięcia na skalę ogólnopolską i międzynarodową - za promocję Warmii i Mazur w 2013 r. W 2014 r. Piotr Sułkowski został uhonorowany przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego Medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis. W 2015 roku za „twórcze osiągnięcia w dziedzinie kultury Warmii i Mazur” otrzymał nagrodę Wojewody Warmińsko-Mazurskiego: statuetkę Pegaza.