Olsztyn24 - Gazeta On-Line
Portal Informacyjny Olsztyna i Powiatu Olsztyńskiego

„Otello” Giuseppe Verdiego to kolejny spektakl, którego retransmisję z MET w Nowym Jorku będzie można zobaczyć na ekranie w sali koncertowej Filharmonii Warmińsko-Mazurskiej w Olsztynie. Początek spektaklu o godz. 17. w najbliższą niedzielę (18.10).

Znawcy mawiają, że dwie najlepsze opery Verdiego to dwie ostatnie, stworzone przez sędziwego już kompozytora do librett Arriga Boita (poety i kompozytora o polskich korzeniach) na podstawie sztuk Szekspira. „Otello” przenosi na operową scenę dramatyzm historii dzielnego Maura, który poślubiwszy piękną Desdemonę i otrzymawszy godność dowódcy armii weneckiej, staje się obiektem zazdrości swego adiutanta Jagona. Intrygant Jago dzięki całej serii podstępów doprowadza Otella na skraj szaleństwa, którego ofiarą stanie się niewinna Desdemona.

Nową inscenizację „Otella” przygotował Bartlett Sher, którego realizację „Cyrulika sewilskiego” oglądaliśmy w MET ubiegłym sezonie. W postać tytułową wcieli się Aleksandrs Antoņenko, znany widzom z transmisji MET m.in. jako Don José w „Carmen”, jako Jagon wystąpi Željko Lučić.

„Otello” Giuseppe Verdiego - opera w czterech aktach miała swoją premierę 5 lutego 1887 roku w mediolańskiej La Scali. W oryginale rzecz dzieje się na Cyprze u schyłku XV wieku. W obecnej inscenizacji akcja została przeniesiona na koniec wieku XIX. Premiera niniejszego przedstawienia miała miejsce w The Metropolitan Opera w dniu 21 września 2015 roku. Obsada:

» Sonya Yoncheva jako Desdemona,
» Aleksandrs Antoņenko jako Otello,
» Dimitri Pittas jako Kasjo,
» Željko Lučić jako Jago,
» Günther Groissböck jako Lodowiko,
» soliści, chór i orkiestra The Metropolitan Opera,
» Yannick Nézet-Séguin - dyrygent.

Realizatorzy:

» Bartlett Sher - reżyseria,
» Es Devlin - scenografia,
» Catherine Zuber - kostiumy,

******

Treść opery

Akt I
Port, noc, szaleje sztorm. Mieszkańcy Cypru na nabrzeżu obserwują z niepokojem powrót okrętów, wysłanych do walki z zagrażającymi wyspie Turkami. Dowódca, Maur Otello, generał wojsk weneckich i gubernator Cypru, szczęśliwie doprowadza swój okręt do przystani i ogłasza zwycięstwo nad nieprzyjacielem. W rozradowanym tłumie są jednak i tacy, których zwycięstwo Otella nie cieszy. Jeden z nich to chorąży Jago, którego Otello pominął przy awansie, mianując kapitanem Kasja, a nie jego. Drugim - szlachcic wenecki Rodrygo, zakochany w świeżo poślubionej żonie Otella, Desdemonie.

Podczas uczty Jago stara się spoić Kasja; intrygując, doprowadza do awantury, w wyniku której jego rywal szarga sobie opinię w oczach Otella. Otello degraduje Kasja.

Akt II
Kolejny etap intrygi: przebiegły Jago podpowiada załamanemu Kasjowi, by ten poprosił o wstawiennictwo u Otella w jego sprawie - Desdemonę. Wszak Otello niczego jej nie odmówi! Sam zaś w rozmowie z Otellem w paru dwuznacznych słowach budzi w nim podejrzenie, iż małżonka nie była mu wierna... i kiedy Desdemona poprosi Otella o łaskę dla Kasja, małżonek uzna to za potwierdzenie jej zdrady. Co dalej? W czasie małżeńskiej sprzeczki Jago chowa chusteczkę Desdemony, którą jej ofiarował Otello. Później mu powie, że widział tę chusteczkę u Kasja, czym jeszcze bardziej roznieca zazdrość Otella, budząc w nim myśli o zemście na niewiernej.

Akt III
Posłańcy z Wenecji przynoszą Otellowi wezwanie do powrotu. Jego następcą na Cyprze ma zostać Kasjo. Tymczasem Desdemona raz jeszcze prosi Otella o łaskę dla Kasja. Otello szaleje z zazdrości, a widząc w rękach Kasja chusteczkę Desdemony podrzuconą mu perfidnie przez Jagona, uznaje to za ostateczny dowód jej zdrady. Teraz puszczają mu już wszelkie hamulce i publicznie obrzuca żonę zniewagami. Śmierć Desdemony zostaje przesądzona. Zaś Kasjo, jak zaplanował Jagon, ma polec z ręki Rodryga. Intrygant Jago triumfuje.

Akt IV
Desdemona w sypialni szykuje się do rozmowy z Otellem. Śpiewa swoją ulubioną „Pieśń o wierzbie”, odmawia „Ave Maria”. Wchodzi Otello i dusi żonę, mimo jej przysiąg i zapewnień o niewinności. Wkrótce jednak intryga Jagona wychodzi na jaw. Kasjo nie zginął, żyje. Jago ucieka. Otello, zrozumiawszy swój straszny błąd, przebija się sztyletem, a umierając, żegna Desdemonę ostatnim pocałunkiem.

******

Głosy prasy o spektaklu „Otella” w Metropolitan Opera:

[Sonya] Yoncheva dojrzała do wielkiej kariery Jej głos ma brzmienie gęste i soczyste, barwę ciemną i pełną zarazem blasku. Artystka wybija się zwłaszcza w scenie zbiorowej pod koniec aktu III. To jedna z mocnych scen tej znakomitej inscenizacji: oto w obliczu posła z Wenecji i wobec tłumu mieszkańców Cypru Otello oskarża Desdemonę o niewierność, i - szarpiąc ją za włosy - przewraca na ziemię. Ona zaś, załamana i upokorzona, broni się w słowach pełnych bólu i udręki. Głos śpiewaczki góruje tutaj nad brzmieniem chóru, dowodząc słuchaczom, iż ta słodka i kochająca małżonka ma w sobie również dosyć siły charakteru. A który jeszcze sopran w dzisiejszych czasach potrafiłby tak pięknie zaśpiewać „Pieśń o wierzbie” i „Ave Maria”? - „The New York Times”

Poważny i sugestywny spektakl, przygotowany z przepychem godnym Met Dyrygent Yannick Nézet-Séguin prowadził wykonanie z perfekcją. Sceny gwałtowne wypunktowywał mocno, scenę Desdemony z aktu IV ukształtował z wielkim wyczuciem (osiągając idealną równowagę między akcją a muzyką), zaś orkiestra pod jego batutą grała jak natchniona. - „Financial Times”

Yoncheva jest aktorką z charyzmą, jej twarz w przejrzysty sposób odbija emocje. Przede wszystkim jednak charakter przedstawianej postaci artystka wyraża głosem. Wielkość sztuki Verdiego polega na zmienności. Nie chodzi tu jedynie o nieskazitelne wykonanie tej czy innej arii, lecz o proces nakładania się kolejnych, kontrastujących warstw opowieści. Pod tym względem solowa scena Desdemony, wraz z „Pieśnią o wierzbie” oraz „Ave Maria”, kiedy to bohaterka szykuje się na śmierć - stała się w interpretacji Yonchevej prawdziwym tour de force w sztuce niuansów. - „New Yorker”

Przekonujące i subtelne odczytanie partytury Verdiego, w którym ani przez chwilę nie giną z pola widzenia zarówno fabularne jak i emocjonalne wątki opowieści, przy jednoczesnym wydobyciu całej głębi tej pięknej i zmiennej muzyki, utkanej ze świateł i cieni. - „Washington Post”

******

Przedstawienie trwa około 3 godzin i 30 minut (w tym 1 przerwa).

Bilety do nabycia w kasie Filharmonii pon.- pt. w godz.10-18 oraz na dwie godziny przed spektaklem.

Zapraszamy!