Filharmonia Warmińsko-Mazurska zaprasza na kolejną transmisję z Metropolitan Opera w Nowym Jorku. W najbliższą sobotę (31.01) o godz. 18.55 w sali koncertowej olsztyńskiej filharmonii rozpocznie się transmisja opery „Opowieści Hoffmanna” z muzyką Jacques’a Offenbacha.
Opowieści Hoffmanna to jedyna opera Offenbacha, autora licznych operetek i muzycznych komedii (a także twórcy słynnego kankana). Jacques Offenbach (1819-1880) był symbolem Paryża czasów Drugiego Cesarstwa, jego prześmiewcą, bardem, postacią powszechnie znaną i popularną. Niemal każda z jego kolejnych operetek, takich jak: Orfeusz w piekle, Piękna Helena, Życie paryskie, Wielka księżna Gerolstein, stawała się sensacją. Offenbach jednak całe życie marzył o napisaniu „wielkiej opery”. Często wracał myślami do fascynującej go twórczości romantycznego pisarza-fantasty Ernsta Theodora Amadeusa Hoffmanna. Sportretowanie Hoffmanna w operze korciło Offenbacha od dawna, lecz on tak długo zwlekał z podjęciem tematu, aż wreszcie, już w trakcie pracy nad operą, zachorował i umarł. Zostawił dzieło niedokończone, poskładane potem przez innych, lecz wyjątkowo melodyjne i nastrojowe. Premiera odbyła się w Opéra Comique w Paryżu w dniu 10 lutego 1881 roku. Libretto opery: Jules Barbier i Michel Carré.
Wykonawcami opery będą:
» Hoffmann - Vittorio Grigolo (tenor)
» Olimpia - Erin Morley (sopran)
» Antonia / Stella - Hibla Gerzmava (sopran)
» Giulietta - Christine Rice (sopran)
» Niklas, przyjaciel Hoffmanna - Kate Lindsey (mezzosopran)
» Złe duchy Hoffmanna: Lindorf, Coppelius, Dr Mirakel, Dapertutto - Thomas Hampson (baryton)
Dyryguje: Yves Abel
Reżyseria: Bartlett Sher
Scenografia: Michael Yeargan
Kostiumy: Catherine Zuber
Światło: James F. Ingalls
Choreografia: Dou Dou Huang
******
Streszczenie akcji opery:PrologWiniarnia u Lutra. W fantastyczny i poetycki nastrój opery wprowadzają słuchacza uwięzione w butelkach i w beczkach duchy szlachetnych trunków, czekających na gości, a przede wszystkim na poetę Hoffmanna. W sąsiadującym z winiarnią teatrze trwa przedstawienie Don Giovanniego Mozarta, ukochanej opery Hoffmanna. Śpiewa tam obecna miłość poety - Stella, którą zainteresowany jest również radca Lindorf (jedno z wcieleń złego ducha stale prześladującego Hoffmanna). Tego wieczora Lindorf przechwycił liścik od Stelli do Hoffmanna, wyznaczający poecie schadzkę po przedstawieniu - i zamierza wykorzystać okazję.
Tymczasem schodzą się goście. Na ogólną prośbę Hoffmann zabawia ich wesołą balladą o pokracznym karzełku zwanym Kleinzach, zakochanym w księżniczce... A kiedy już sobie podpije i wpadnie w odpowiedni nastrój, opowie zebranym o trzech dawnych miłościach swego życia.
Pierwsza z nich miała na imię Olimpia...
Akt IUczony Włoch Spalanzani wydaje przyjęcie, na którym ma przedstawić gościom swoją córkę Olimpię, podobno wybitnie utalentowaną. Sekret polega na tym, że Olimpia to mechaniczna lalka. Jednakże współpracownik Spalanzaniego, Coppelius (kolejne z wcieleń złego ducha Hoffmanna) daje poecie specjalne okulary, które sprawią, że zobaczy on nie automat, wymagający częstego nakręcania, lecz żywą dziewczynę. Oglądana przez owe cudowne szkła Olimpia oczarowuje Hoffmanna śpiewem i tańcem, przyprawiając go wręcz o szaleństwo z miłości. Lecz jego próby nawiązania rozmowy dziewczyna kwituje tylko monosylabami, a w pewnej chwili zostawia go i wybiega z pokoju. Po chwili słychać hałas i pojawia się Ceppelius niosący połamaną lalkę. Wspólnicy pokłócili się o pieniądze. Zaś zebrani goście szydzą z Hoffmanna, brutalnie przywołanego do rzeczywistości.
Akt IIKolejna miłość Hoffmanna to Antonia. Jej matka, słynna śpiewaczka, zmarła wskutek nadmiernego wysiłku i wzruszenia przy śpiewie. Antonia odziedziczyła po matce talent, lecz również i słabe zdrowie. Dlatego jej ojciec, radca Krespel, lękając się o córkę, zabrania dziewczynie śpiewać; z tego też powodu niechętnie patrzył na znajomość Antonii z artystyczną duszą - Hoffmanem. Poeta jednak nie wie o chorobie Antonii i prosi ją by mu zaśpiewała, wskutek czego dziewczyna słabnie. Ale oto pojawia się Dr Mirakel, szarlatan, kolejne wcielenie złego ducha. To on właśnie „leczył” matkę Antonii, a teraz chciałby podjąć „leczenie” córki. Radca wyrzuca go z domu. Tę awanturę słyszał Hoffmann, teraz już świadomy słabości Antonii. Gdy jednak tylko wyjdzie, wraca Dr Mirakel i podejmuje swoje złowrogie zabiegi. Napotkawszy opór Antonii, szarlatan wywołuje iluzję ducha jej matki, niby zachęcającego dziewczynę do śpiewu, sam zaś, grając na skrzypcach coraz to dzikszą muzykę, dopinguje matkę i córkę do coraz większego zapamiętania się w śpiewie, aż Antonia pada z wyczerpania i umiera. Wracający do domu radca Krespel winą za śmierć córki obarcza nieszczęsnego poetę.
Akt IIIWenecja. Rozbrzmiewa barkarola. Apartament kurtyzany Giulietty: teraz to dla niej stracił głowę Hoffmann. Poeta jednak nie wie, iż Giuliettą włada kolejne z wcieleń jego diabolicznego fatum: Dapertutto, zły duch, który chciałby zawładnąć jego duszą, podobnie jak zawładnął już duszą innego z wielbicieli Giulietty - Schlemihla. Schlemihlowi Dapertutto skradł... jego cień, Hoffmannowi chce zabrać odbicie w zwierciadle. Poeta pojedynkuje się ze Schlemihlem, zabija go - i wpada we władzę Dapertutta. Przerażony stwierdza, iż nie widzi już siebie w lustrze. A zza okna dobiega go śmiech Giulietty, która go zostawiła i odpływa właśnie gondolą, wykonawszy zlecone sobie zadanie.
EpilogKoniec opowieści. Jesteśmy znowu w winiarni, teraz już opustoszałej, gdzie poeta samotnie zasnął nad butelką. W takim stanie widzi go śpiewaczka Stella, która zajrzała tu po przedstawieniu w teatrze. Nie wie, że Hoffmann nie otrzymał jej zaproszenia na schadzkę - i odwraca się od niego z pogardą. W podsumowaniu wieczoru przyjaciel Hoffmanna Niklas radzi poecie, by kiedy wszystkie miłości go zawiodły - szukał pocieszenia we własnej pracy twórczej i natchnieniu.
******
Prasa o spektaklu „Opowieści Hoffmanna” w Metropolitan Opera
Vittorio Grigolo w roli Hoffmanna szybuje na wysokich nutach czystych i silnych... Erin Morley to godna wyróżnienia Olimpia, o głosie bogatym pod względem dynamiki, z zacięciem dramatycznym... Hibla Gerzmava śpiewała partię Antonii sopranem miękkim lecz nośnym... Kate Lindsey obdarzyła postać Niklasa - przyjaciela Hoffmanna - mezzosopranem eleganckim, o srebrzystym odcieniu. Dyrygent Yves Abel prowadził orkiestrę żywo i z wdziękiem - „The New York Times”
******
Zapraszamy do wysłuchania tego wybitnego dzieła Jacques’a Offenbacha (z pięknymi ariami i nieśmiertelną barkarolą), które zgodnie z pragnieniem kompozytora zapewniło mu godne miejsce wśród wielkich operowych twórców.
Planowany czas trwania transmisji z Metropolitan Opera - 3 godziny 50 minut (w tym dwie przerwy).
Bilety w cenie 50 zł - sektor I, 35 zł sektor II do nabycia w kasie filharmonii pon.-pt. w godz.10-18 oraz na dwie godziny przed spektaklem.
Z D J Ę C I A
F I L M Y
Nowa atrakcja w Muzeum Bitwy pod Grunwaldem
