Olsztyn24 - Gazeta On-Line
Portal Informacyjny Olsztyna i Powiatu Olsztyńskiego

„Kolędy inaczej wg Krzesimira Dębskiego” to tytuł koncertów z udziałem tego znakomitego kompozytora, dyrygenta, skrzypka i pianisty, które odbędą się w dniach 18 i 19 grudnia o godz.19.00 w Filharmonii Warmińsko-Mazurskiej. Wraz z Orkiestrą Symfoniczną Filharmonii Warmińsko-Mazurskiej, pod batutą Krzesimira Dębskiego w koncercie wystąpią: Anna Jurksztowicz - śpiew oraz Andrzej Olejniczak - saksofony.

Anna Jurksztowicz jest laureatką krajowych i zagranicznych festiwali muzycznych. Artystka nagrała wiele piosenek do znanych filmów i seriali TV, m.in. do „Kingsajz”, „VIP”, „Czułość i kłamstwa”, „Matki, żony i kochanki”, „Na dobre i na złe”, „Więzy krwi”, „Ranczo” i „Ranczo Wilkowyje”. Anna Jurksztowicz jest także wydawcą i producentem muzycznym.

Andrzej Olejniczak to jeden z najbardziej cenionych polskich saksofonistów jazzowych na arenie międzynarodowej, kompozytor i aranżer i wykładowca.

Anna Jurksztowicz wraz z Krzesimirem Dębskim przeprowadzą nas przez koncert, pełniąc w nim również rolę konferansjerów. W programie świątecznego koncertu usłyszymy kompozycje Krzesimira Dębskiego. A będą to:

» Wariacje na temat Krzesimira Dębskiego (utwór zamówiony przez Instytut Muzyki i Tańca w ramach pilotażowej edycji Programu „Filharmonia / ostrożnie, wciąga!”)

» Koncert „Kolędowy” na saksofon i orkiestrę

- Muzyka ze scen świątecznych z filmów „Syberiada Polska”, „Szatan z VII klasy”, „Stara Baśń”, „Ogniem i Mieczem”
- Kolędy i pastorałki z tekstami ks. Jana Twardowskiego, Jacka Cygana i Andrzeja Ozgi.

******

Krzesimir Dębski - dyrygent, skrzypce, fortepian

Kompozytor, skrzypek jazzowy, dyrygent, aranżer i producent muzyczny, urodził się w 1953 r. w Wałbrzychu. Studiował kompozycję w Poznańskiej Akademii Muzycznej u Andrzeja Koszewskiego oraz dyrygenturę u Witolda Krzemieńskiego.

Po studiach, od 1980, jako lider zespołu jazzowego String Connection oraz jako solista koncertował w całej niemal Europie, a także w USA i Kanadzie (blisko 1000 koncertów, również radiowych i telewizyjnych).

Jest laureatem I nagrody Światowego Konkursu Jazzowego w Hoeilaart w Belgii (1983) oraz Nagrody im. Stanisława Wyspiańskiego (1985). W latach 80. w ankietach magazynu „Jazz Forum” wielokrotnie zdobywał tytuł Najlepszego Skrzypka, Najlepszego Kompozytora oraz Najlepszego Aranżera Roku. W roku 1985 amerykański magazyn muzyczny „Down Beat” umieścił Krzesimira Dębskiego na liście dziesięciu najlepszych skrzypków jazzowych na świecie.

Od 1987 r. Krzesimir Dębski, będąc u szczytu swojej kariery jazzowej, ograniczył działalność koncertową, poświęcając się głównie poważnej twórczości kompozytorskiej.

Twórczość ta jest polistylistyczną próbą syntezy szeroko pojętej muzyki współczesnej. Krzesimir Dębski skomponował ponad 120 utworów symfonicznych i kameralnych, m.in. 2 symfonie, operę, 4 oratoria, utwory religijne, 11 koncertów instrumentalnych. Jego utwory były wykonywane na najpoważniejszych festiwalach muzycznych (i poświęconych nie tylko muzyce współczesnej), jak Luzern Festival czy Piano Spheres w Los Angeles, festiwale w Malmö, Brukseli i w Pasadenie, a także w tak egzotycznych krajach, jak Meksyk czy Indie. Wykonywali je wielcy wykonawcy: Vadim Riepin, José Cura, Andrzej Dobber, Susan Svrček, Daniel Stabrawa, Gilad Atzmon, ’12 Cellisten’ Filharmoników Berlińskich oraz Sølvguttene Chor z Oslo i Konstanty Andrzej Kulka - wykonawca jego 3 Koncertu na skrzypce i orkiestrę.

Krzesimir Dębski tworzy również muzykę teatralną (ponad 40 premier), eksperymentalną i filmową. Skomponował muzykę do ponad 100 filmów fabularnych, m.in. „Medium” (reż. Jacek Koprowicz), „Kingsajz” (reż. Juliusz Machulski), „Ogniem i mieczem” (reż. Jerzy Hoffman), „W pustyni i w puszczy” (reż. Gavin Hood), „Tam i z powrotem” (reż. Wojciech Wójcik), „Stara baśń” (reż. Jerzy Hoffman), „Ranczo Wilkowyje” (reż. Wojciech Adamczyk), „Bitwa warszawska 1920” (reż. Jerzy Hoffman), a także muzykę do kilkunastu seriali telewizyjnych („Klan”, „Złotopolscy”, „Na dobre i na złe”, „Czułość i kłamstwa”, „Sfora”, „Na Wspólnej”, „Ranczo”, „Przepis na życie”).

Muzyka do filmu „Young Magician” została nominowana do jednej z najważniejszych nagród filmowych na świecie: Kanadyjskiej Nagrody Filmowej Genie Award ’88. W roku 2000 Dębski otrzymał nagrodę Fryderyk w kategorii „Kompozytor Roku” oraz nagrodę Międzynarodowej Akademii Filmowej Philip Award za muzykę do filmu „Ogniem i mieczem”.

W 2001 r. na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Pyrgos (Grecja) otrzymał nagrodę za muzykę do filmu „W pustyni i w puszczy”. Muzyka do filmu „Stara baśń” została wyróżniona nagrodą czytelników czasopisma „Film” - Złota Kaczka 2003.

W 2005 r. Krzesimir Dębski otrzymał zamówienie od hollywoodzkiej wytwórni LimeLight Films na skomponowanie nowej muzyki do 16 niemych filmów Charlie Chaplina z lat 1914-17.

W 2007 r. w USA serial TVP Andrzeja Maleszki „Magiczne drzewo” z muzyką Krzesimira Dębskiego otrzymał Emmy Award w kategorii filmów telewizyjnych i programów dla dzieci.

Jako dyrygent Dębski prowadził koncerty z udziałem takich międzynarodowych gwiazd jak: José Carreras, José Cura, Ewa Małas-Godlewska, Adam Makowicz, Vadim Repin, Jean-Luc Ponty, Mark O’Connor, Regina Carter, John Blake, Nigel Kennedy, kwintet Canadian Brass. Dyrygował niemal wszystkimi orkiestrami polskimi na czele z orkiestrą Sinfonia Varsovia, orkiestrą Filharmonii Narodowej i NOSPR, a także Irish BBC Orchestra, Moscow Symphony, Guadalajara Symphony Orchestra (Meksyk), Orquestra Teatro Municipal Rio de Janeiro, Cyprus National Orchestra, Leopolis Chamber Orchestra, Los Angeles Winds, Südwestfunk-Orchester, Novi Sad Radio Orchestra.

******

Anna Jurksztowicz - śpiew

Piosenkarka, której kariera wokalna rozpoczęła się w wieku szkolnym w Szczecinie w amatorskim zespole wokalnym muzyki dawnej Musicus Poloniensis. Jej pierwszym nauczycielem muzyki był stypendysta Oliviera Messiena, prof. Henryk Boskar.

Uczyła się śpiewu klasycznego w Średniej Szkole Muzycznej w Szczecinie (prof. Halina Paterak), porzuciła jednak belcanto w wyniku fascynacji jazzem i muzyką pop. W wieku 16 lat występowała już na estradach zawodowo obok największych gwiazd polskiej estrady.

W latach 1980-83 była solistką jazzowej grupy wokalnej Music Market, specjalizującej się w muzyce gospel i spirituals, a w latach 1983-1985 współpracowała z poznańskim zespołem Spirituals and Gospel Singers. Z tymi zespołami dokonała nagrań dla archiwum PR, koncertowała w kraju i za granicą m.in. w Niemczech, Szwecji i Rosji.

Po raz pierwszy solo wystąpiła na KFPP w Opolu w 1985 r. zdobywając I nagrodę w Konkursie Premier za „Diamentowy kolczyk”, a także Nagrodę im. Karola Musioła.

W latach późniejszych wielokrotnie na tym festiwalu zdobywała nagrody i wyróżnienia za interpretację takich znanych piosenek jak „Stan pogody”, „Będzie tak jak jest”, „Muszelko ratuj” czy „Ja samba”.

Reprezentowała polską piosenka na międzynarodowych festiwalach w Sopocie (1985), Dreźnie (1987), Curaçao (Antyle Holenderskie, 1988), Jurmala (Łotwa, 1989), Karlshamn (Szwecja, 1990), Siracusa (Włochy, 1991), Istanbule (Turcja, 1991), w Kairze (Egipt, 1995) i w Indiach (2006).

Nagrała wiele piosenek do znanych filmów i seriali TV, m.in. do „Kingsajz”, „VIP”, „Czułość i kłamstwa”, „Matki, żony i kochanki”, „Na dobre i na złe”, „Więzy krwi”, „Ranczo” i „Ranczo Wilkowyje”. Nagrała też piosenki do filmów dla dzieci, takich jak „W pustyni i w puszczy” oraz polskie wersje wokalne do produkcji Walta Disneya: „Puchatkowego Nowego Roku”, „Prosiaczek i Przyjaciele”, „Kubuś i Hefalumpy”.

Anna Jurksztowicz jest także wydawcą i producentem muzycznym. W serii płytowej „Modern Classics from Poland”, poświęconej muzyce współczesnej, jej firma wydawnicza „Si Music” promuje twórczość kompozytorów polskich.

******

Andrzej Olejniczak - saksofony

Kompozytor i aranżer, wykładowca. Ma na koncie około 50 płyt.

Urodził się w 1954 r. w Zduńskiej Woli. Edukację muzyczną rozpoczął w szóstym roku życia. Uczył się gry na fortepianie, później sięgnął również po klarnet i saksofon. W 1976 r. ukończył z wyróżnieniem Państwową Wyższą Szkołę Muzyczną w Łodzi w klasie klarnetu. Studiując muzykę klasyczną, zaczął interesować się również jazzem oraz pokrewnymi stylami muzycznymi.

Był współzałożycielem grupy Sun Ship oraz członkiem jednej z najlepszych formacji jazzowych ostatnich dekad - String Connection. Współpracował niemal ze wszystkimi zespołami sceny jazzowej lat 70. i 80. jak m.in. Extra Ball, Swing Session, Novi Singers, Big Band Katowice, a także z Big Bandem Polskiego Radia pod dyrekcją Andrzeja Trzaskowskiego oraz ze Zbigniewem Namysłowskim, z Andrzejem Dąbrowskim i Sławomirem Kulpowiczem. Jako muzyk sesyjny grał z takimi artystami jak Józef Skrzek czy Maanam.

Po wyjeździe do Hiszpanii w 1984 r. podjął współpracę z należącym do elity światowego jazzu ociemniałym pianistą Tete Montoliu i przez 4 lata koncertował z nim na wielu europejskich festiwalach. W 1986 r. wystąpił u boku Gerry’ego Mulligana na festiwalu jazzowym w San Remo, a 2 lata później zagrał z Kenny Drew Trío na Festival de Jazz de Lorca-Murcia. „Catch” (1994), jego pierwszy autorski album nagrany w Hiszpanii, zdobył tytuł Płyty Roku, a Live at Altxerri (2004) został wysoko oceniony przez „Jazz Forum”.

Brał udział w niezliczonych projektach międzynarodowych, występując na niemal wszystkich festiwalach w Europie i na świecie (m.in. Mediolan, Paryż, Montreal, San Sebastian, Lima, Marciac, Quito). Wśród artystów, z którymi koncertował, są m.in. Kenny Drew, Randy Brecker Group, Hiram Bullock, Joe Newman, Horace Parlan, Lou Blackburn, Oliver Jackson, NHO Pedersen. Często współpracuje także z czołowymi hiszpańskimi wykonawcami muzyki pop i rock, np. Orquesta Mondragón, Mecano, Miguel Ríos, Manzanita, Itoiz, Oskorri, Revolver.
Artysta wykonuje również muzykę klasyczną. Zrealizował m.in. dwa projekty muzyczne z Orkiestrą Symfoniczną z Bilbao (1995, 2006), a płytę „Different Choice” (2010) nagrał z kwartetem smyczkowym Apertus String Quartet. W 2013 r. wystąpił z Polską Orkiestrą Radiową pod batutą Krzesimira Dębskiego w Studiu Koncertowym im. Witolda Lutosławskiego.

Mieszka od 30 lat w Hiszpanii, gdzie nagrywa i koncertuje, a także uczy gry na klarnecie i saksofonie w Centro Superior de Música del País Vasco „Musikene” w San Sebastian oraz w Conservatorio de Leioa.

******

Krzesimir Dębski o swoich najnowszych Wariacjach:

Mam nadzieję, że słuchacze zrozumieją przewrotność pomysłu mojego najnowszego koncertu na orkiestrę: Wariacje na temat Krzesimira Dębskiego. Tym razem sięgnąłem po swój własny temat filmowy: Sarabandę żałobną z filmu „Bitwa Warszawska 1920” Jerzego Hoffmana.

Znana jest historia Wariacji Beethovena na temat Walca Diabellego. Sprytny wydawca-kompozytor-amator ułożył walczyka i poprosił znanych kompozytorów swoich czasów o napisanie po jednej wariacji na jego temat. Trafił akurat na moment, że Wielki Klasyk z Wiednia miał dobry humor, przypływ twórczej energii - i napisał cały cykl wspaniałych wariacji, które uczyniły sławnym również inicjatora-wydawcę.

Oczywiście nie jestem Diabellim i oczywiście nie jestem Beethovenem. Napisałem wariacje na swój własny temat, co zdarzało się często pewnym siebie kompozytorom, ale jest to raczej sytuacja jak z filmu: temat napisał mój osobisty Mr. Hyde, a wariacje jeszcze bardziej mi oddany mój Dr. Jekyll.

Bezpośrednim zaczynem pomysłu było jednak zamówienie kompozytorskie Instytutu Muzyki i Tańca na utwór edukacyjny dla młodzieży, coś na wzór Young Person’s Guide to the Orchestra, znanego też pod nazwą Wariacje i fuga na temat Purcella Benjamina Brittena. Oczywiście zmierzenie się z tak wielkim wyzwaniem było możliwe tylko w sytuacji unikania podobieństw do pierwowzoru. Tak więc moje wariacje prowadzone są przez te instrumenty i grupy instrumentów, których nie wykorzystywał Britten, z jednym wyjątkiem: pierwszą wariację przeprowadzają membranofony i dzwony. Jest to rodzaj porozumiewawczego mrugnięcia okiem dla wtajemniczonych. Taki fałszywy trop, że następne wariacje będą wzorowane na pierwowzorze. Niespodzianką jest więc dalszy rozwój akcji, gdzie stylistycznie sięgnąłem po nowsze techniki kompozytorskie, których nie penetrował Britten, czyli np. serializm, sonoryzm. Dołączyłem do utworu wariacje m.in. w stylu minimal, jazzowym, folk, a także wariację postmodernistyczną i wariację „filmową”. Ilość zdarzeń muzycznych nawiązuje do szybkości przepływu informacji we współczesnym świecie. Szybki montaż epizodów muzycznych odzwierciedla tempo montażu filmowo-telewizyjnego, a zestawiony bywa z efektami „zawieszenia się komputera czy CD-playera” lub powtarzanymi transowo motywami-hasłami. Pojawiają się też asocjacje z muzyką Renesansu i szkół burgundzkich zderzonych z oniryzmem „postfeldmanowskim” Orlando Garcii. Całość kończy kulminacja polistylistyczna i polirytmiczna. Orkiestra podzielona jest na dwie części: każda gra w innym metrum, trochę jak u Charlesa Ivesa - dyrygent wskazuje każdą ręką inny puls. Całe szczęście, że lewą na 3 a prawą tylko na 4, co powinno być dość łatwe!