Olsztyn24 - Gazeta On-Line
Portal Informacyjny Olsztyna i Powiatu Olsztyńskiego

Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku, założone w 1958 roku, prezentuje kulturę ludową pogranicza na obszarze polskich Karpat (Bieszczady, Beskid Niski). Posiada oddział terenowy w Uluczu - cerkiew z 1510-1517 roku (20 kilometrów od Sanoka). Pod względem ilości obiektów jest największym skansenem w Polsce.

Poszczególne grupy etnograficzne - Pogórzanie Dolinianie, Łemkowie i Bojkowie - posiadają oddzielne sektory ekspozycyjne dostosowane do fizjografii terenu.

Budownictwo pogórzańskie i doliniańskie zlokalizowano w niższej partii skansenu, natomiast łemkowskie i bojkowskie - w wyższej. Pogórzanie zamieszkujący całe Podkarpacie to ludność polska, typowo rolnicza. Dolinianie zajmujący obszar wokół Sanoka i Leska byli grupą mieszaną polsko-ruską. Odmienne grupy stanowili Łemkowie i Bojkowie - potomkowie osadników rusko-wołoskich. Pierwsi zwali siebie „Rusnakami” i zamieszkiwali Beskid Niski, trudniąc się rolnictwem i hodowlą. Bojkowie zajmowali natomiast teren Bieszczadów i Pogórza Bieszczadzkiego.

Odtwarzając typowe układy zabudowy wski i zagospodarowania zagród, na terenie skansenu zgromadzono ponad 100 obiektów budownictwa drewnianego z okresu od XVII do XX wieku. Najliczniejszą grupę w skansenie stanowią budynki mieszkalne lub mieszkalno-gospodarcze. Znajdują się tutaj również obiekty sakralne, użyteczności publicznej i przemysłowe. Na szczególną uwagę zasługują: - Bojkowie: cerkiew z Grąziowej (1731), cerkiew z Rosolina (1750), zagroda jednobudynkowa ze Skorodnego (1861), chałupa ze Skorodnego (1906).
- Łemkowie: cerkiew z Ropek (1801), kurna chałupa z Komańczy (1885), zagrody jednobudynkowe z Pielgrzymki (1870) i Królika Polskiego (koniec XIX w.).
- Pogórzanie zachodni: Chałupa tkacka z Korczyny (1790), zagroda garncarska z Rzepiennika Strzyżewskiego (1866), chałupa z Ustrobnej (1892).
- Dolinianie: chałupy z Dąbrówki (1681) i Nadolan (1866), chałupa kołodzieja z Posady Sanockiej (koniec XIX w.).
- Pogórzanie wschodni: kościół z Bączala Dolnego (1667), plebania z Ropy (2 połowa XIX w.), szkoła wiejska z Wydrnej (połowa XIX w.), chałupy z Równego (1824), Dydni (1871) i Węglówki (1897).

Ekspozycje specjalne: wystawa stała „Ikona karpacka” prezentująca ponad 200 ikon od XV do XX w. (budynek z Nowosiółek) oraz wystawy czasowe (budynek z Tyrawy Solnej).