Olsztyn24 - Gazeta On-Line
Portal Informacyjny Olsztyna i Powiatu Olsztyńskiego

Wyjątkowo dużo pracy, chociaż przyjemnej, mieli dzisiaj: prezydent Olsztyna Czesław Jerzy Małkowski oraz kierownik urzędu stanu cywilnego Witold Lewicki. Zaproszenie prezydenta przyjęło aż sześć par, które wspólnie przeżyły aż 50 lat. Dostojni jubilaci w komplecie stawili się w sali ślubów olsztyńskiego ratusza, by świętować swój jubileusz.

- Jubilatów jest tak dużo, że uroczystość podzieliliśmy na dwie tury - powiedział Witold Lewicki. - Nasza sala ślubów nie jest duża i nie chcieliśmy dopuścić, aby goście naszych jubilatów tłoczyli się.

W pierwszej grupie jubilatów znaleźli się: Maria i Franciszek Cieślakowie, Stanisława i Bolesław Taradejnowie oraz Zofia i Zdzisław Taźbierscy.

- Trzeba jakoś godzić dobro i zło - odpowiedziała pani Maria Cieślak na pytanie o receptę na długoletnie pożycie małżeńskie. - Nasza droga też różami nie była usłana, ale przy dobrych chęciach jakoś udało się pokonać trudności. Pani Maria Cieślak mieszka w Olsztynie od 26 lat. Pochodzi z Małopolski. Na Warmię i Mazury trafiła z nakazem pracy jako nauczycielka w 1950 roku. - Moją pierwszą placówką było Lubomino - wspomina.

Pan Franciszek mieszka w Olsztynie od 1953 roku. - Pracowałem w kinematografii - powiedział nam. - Jeździłem po całym województwie z objazdowym kinem. Głównie wyświetlałem filmy oświatowe. Pamiętam jeszcze filmy nieme. A co do recepty na udane pożycie małżeńskie - zgadzam się z żoną - dodał pan Franciszek.

Przed rozpoczęciem uroczystości udało nam się porozmawiać jeszcze z drugą „Złotą Parą” - państwem Zofią i Zdzisławem Taźbierskimi.

- Jeśli mi żona pozwoli, to ja odpowiem - zaczął przekornie pan Zdzisław odpowiedź na pytanie o receptę na długie życie w małżeństwie. - Trzeba zrozumieć, że małżeństwo to jest układ, który stawia pewne wymogi. Wzajemne zrozumienie, zdolność do kompromisu, bez wyrzekania z powodu drobnostek, bo w każdym małżeństwie zdarzają się jakieś drobne sprawy. Potrzebna jest również cierpliwość, no i miłość! Nie tyle w słowach, co w działaniu.

- W 100 procentach zgadzam się z moim mężem - powiedziała pani Zofia. - Pamiętam, jak tylko pobraliśmy się, mąż powiedział do mnie takie zdanie: w małżeństwie nie można myśleć tylko o sobie, trzeba myśleć, jak drugiej osobie sprawić radość. Mąż siebie zawsze stawiał na drugim miejscu.

Państwo Taźbierscy mieszkają w Olsztynie 32 lata. Przyjechali w 1975 r. z Braniewa. - W Braniewie pracowałam w szkole podstawowej, a mąż w liceum - powiedziała pani Zofia. - Gdy mąż zrobił doktorat dostał propozycję przejścia na WSP i został tutaj sprowadzony. Ja przyjechałam razem z mężem i pracowałam w bibliotece pedagogicznej u pana Filipkowskiego, skąd odeszłam na emeryturę.

Pan Zdzisław na WSP wykładał historię. - Pół Olsztyna to magistrowie mojego męża - z dumą mówi pani Zofia. - Mogę dodać, że prezydent Czesław Jerzy Małkowski jest magistrem z mojego seminarium z historii - na zakończenie rozmowy dodał pan Zdzisław.

Prezydent Małkowski również nie zapomniał swojego profesora. - Kłaniam się nisko Panu Profesorowi. Dziękuję, że mogę Pana gościć i jestem dumny, że byłem Pana studentem - powiedział podczas uroczystości.

Jak zwykle przy okazji „Złotych Godów” prezydent Małkowski wręczył nadane przez Prezydenta RP medale „Za długoletnie pożycie małżeńskie” oraz tytuły i upominki od Prezydenta Olsztyna.

W sali toastów, w obecności najbliższych i przyjaciół jubilatów, prezydent wzniósł toast za ich zdrowie.

W drugiej grupie dzisiejszych jubilatów znaleźli się: Czesława i Edward Jędra, Urszula i Wacław Skwarczek oraz Elżbieta i Jerzy Gnacińscy. Jubilaci również otrzymali medale „Za długoletnie pożycie małżeńskie” oraz upominki od Prezydenta Olsztyna.